ΚΟΥΜΑΣΙΔΗΣ ΙΟΡΔΑΝΗΣ

JEAN-LUC GODARD - Η ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Προσφάτως ο Γκοντάρ αρνήθηκε να παραστεί στο φεστιβάλ των Κανών, εκστομίζοντας ένα μανιφέστο υπέρ της Ελλάδος και των ασθενέστερων οικονομικά. Για άλλη μια φορά εξέπληξε - ορισμένους θετικά, άλλους αρνητικά. Ποιος είναι λοιπόν ο κυκλοθυμικός, ευφυής, "πατριάρχης" της Nouvelle Vague; Κάποιος που -με λογοτεχνικούς όρους- διάβηκε και υπερέβη τη διακειμενικότητα; Κάποιος που εισήγαγε τη μετα-μυθοπλασία; Προσεγγίζουμε ορισμένες θέσεις του μέσα από μια ταινία του που -δυστυχώς- δεν έγινε αντικείμενο προσοχής όσο θα έπρεπε... (Από την παρουσίαση ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΩΔΕΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
Δώδεκα επιστολές που στέλνει ένας εξόριστος σε μια δεσποινίδα στο Παρίσι. Ποιος είναι άραγε ο αποστολέας; Έχει γνωρίσει δια ζώσης την αλληλογράφο του; Δώδεκα μήνες σε μια σιωπηλή φυλακή. Μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο αυτές οι επιστολές - γραμμένες με παρορμητισμό, πάθος και απόγνωση. Δώδεκα γραμματόσημα κολλημένα σ' έναν τοίχο. Δώδεκα αναπνοές σε κενό αέρος... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΞΑΝΑΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΗΜΑ
Στη σοσιαλιστική παράδοση συναντούμε συχνά μια οξεία κριτική του κυρίαρχου δημοκρατικού λόγου. Εξίσου συχνά, ο σοσιαλισμός προτάθηκε ως η πιο ευρεία δημοκρατία που θα γνώριζε ποτέ ο κόσμος. Τι συμβαίνει εδώ; Είναι, άραγε, η δημοκρατία ένα απλό νομιμοποιητικό μακιγιάζ για το "δεσποτισμό του εργοστασίου"; Μήπως η νομιμοποιητική της ισχύς βασίζεται στο ότι, αντίθετα, εγκλείει κάτι άξιο λόγου, του οποίου ο σοσιαλισμός αποτελεί και το μόνο δυνατό διάδοχο; Τι γίνεται όταν οι περιεκτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας βρίσκονται σε άκρα αναντιστοιχ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
"Πες μου ξανά τις θλιβερές που έμαθες ιστορίες στο δύσκολο κι ολόπικρο μαρτυρικό σου δρόμο και μες της φαντασίας τον πυρετό θα ξαναπλάσω της ζωής μου τραγικές στιγμές, αξέχαστες για πάντα". (Τραγική αναπόληση) "Για κείνη τη μικρή γωνιά της γης όπου γεννήθηκα..." Γευγελή. "Ο αρραβώνας του αίματος" στους Βαλκανικούς πολέμους. "Όπου τελειώνουν τα γεγονότα, αρχίζουν τα αισθήματα". Την πρώτη αίσθηση, λοιπόν, του κόσμου τη δοκίμασα μια Κυριακή -εξόχως ποιητικό, ε;- στις 24 Αυγούστου του 1903. Το θέρος, δίχως άλλο, τελείωνε... Φαντασία και ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ
Να ζήσουμε ιπτάμενες ζωές, να κυλιστούμε στα χρώματα, να τρέξουμε προς τη θάλασσα, να ρουφήξουμε στιγμές, ν' αδειάσουμε από θλίψη, να λησμονήσουμε τον πόνο, να κάψουμε τις ενοχές, να πετάξουμε τα ρούχα μας, να σκίσουμε τα επαγγελματικά προσόντα και credits, να σηκώσουμε σημαία ολόλευκη και την άλλη στιγμή με παιδικά χρώματα να θάψουμε τα όπλα και τις τύψεις μας. Πότε πρόλαβες και μου τα είπες όλα αυτά με ένα μόνο βλέμμα; Χάθηκες πάλι. . . Κι εγώ που κατέβηκα στην Αθήνα με τα πόδια, με μια λάμψη του ιδανικού στα μάτια και δυο τεράστια χέρια...
Διαβάστε περισσότερα...