ΚΟΥΝΙΟ-ΑΜΑΡΙΛΙΟ ΕΡΙΚΑ

ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ, τις οποίες συγκέντρωσαν και εξέδωσαν στον τόμο αυτό οι Έρικα Κούνιο-Αμαρίλιο και Αλμπέρτας Ναρ, δεν αποτελούν απλώς τεκμήριο και ανεκτίμητη ιστορική πηγή, αλλά και μάθημα για τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα στο κακό, τόσο από τη μεριά εκείνων που το επιβάλλουν όσο και από εκείνους που το υφίστανται και επιβιώνουν. Μας δίνει τη δυνατότητα να ρίξουμε μια ματιά στην καρδιά του βαθύτερου σκότους, αυτού της ζωής και του θανάτου στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο παρών τόμος περιλαμβάνει επίσης ένα μικρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ
Η έκδοση των προφορικών μαρτυριών των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αποτελεί κεφαλαιώδη συμβολή στην προσπάθεια της μελέτης της γενοκτονίας των Ελλήνων Εβραίων. Το πολύτιμο υλικό των προφορικών συνεντεύξεων επιζώντων συνέλεξαν η Έρικα Κούνιο-Αμαρίλιο και ο Αλμπέρτος Ναρ. Η έκδοση αυτή συνεχίζει την προσπάθεια δημοσίευσης γραπτών πηγών, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Οι προφορικές μαρτυρίες που παρουσιάζονται σ' αυτό το βιβλίο αποτελούν ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών για την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης κατά την προπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. . .
Μετά το σχολείο δεν πήγαινα κατευθείαν στο σπίτι. Έπρεπε να περάσω πρώτα από το παλιό μας σπίτι, στην Κορομηλά. Ήταν τόση η νοσταλγία μου γι’ αυτό. Ήταν τόσο άδειο και σιωπηλό. Περνούσα την αυλή και πήγαινα να σταθώ επάνω στην εξέδρα. Στεκόμουν γεμάτη θλίψη και αγνάντευα τη θάλασσα, το Λευκό Πύργο. Περίμενα το ηλιοβασίλεμα να ροδίσει τον ορίζοντα και μετρούσα σε πόσα παράθυρα, πέρα μακριά, έμπαιναν οι ακτίνες του ήλιου και τα φώτιζαν με το πορτοκαλί χρώμα της δύσης. Εκεί «μιλούσα» με το Θεό και παρακαλούσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να...
Διαβάστε περισσότερα...

50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...
Πενήντα χρόνια μετά όλα είναι ακόμα ζωντανά μέσα μου. Παρόλο που ο πόνος αμβλύνθηκε, η απορία, η κατάπληξη και η αγανάκτησή μου ολοένα μεγαλώνουν, μπροστά στο αδιανόητο, σ' αυτό που δεν μπορεί να δεχτεί η ψυχή του ανθρώπου με καμιά αιτιολόγηση, καμιά ερμηνεία: πώς είναι δυνατόν, πώς μπόρεσαν με τόση μαεστρία να ξεγελάσουν τόσα εκατομμύρια ανθρώπους; Πώς μπόρεσαν και σκέφθηκαν και εφάρμοσαν μια τέτοια μηχανή εξοντώσεως; Μα γιατί δεν αντέδρασαν οι κάτοικοι γύρω από τα διάφορα στρατόπεδα που ήξεραν τι γινόταν εκεί μέσα; Πώς, πώς. . . γιατί; (...
Διαβάστε περισσότερα...