ΜΟΥΣΤΑΙΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Η σχέση μου με την ιστορία δεν είναι επιστημονική αλλά... ερωτική. Αγαπώ να την ψάχνω, να χώνομαι μέσα της, να αναζητώ να μάθω τα μύχια της. Λατρεύω να ανακαλύπτω τις αλήθειες της και μισώ τα ψέματά της! Και είναι γνωστό πως δεν ανακάλυψα τον τετραγωνισμό του κύκλου όταν υποστηρίζω πως είν' πολλά τα ψέματά της. Ψέματα, που γι' αυτά, την ευθύνη φέρουν, δυστυχώς, συνήθως, επιστήμονες ιστορικοί. Αυτοί που όταν την γράφουν φορούν ματογυάλια με χρωματιστούς παραμορφωτικούς φακούς και ιστορούν κατά παραγγελία, χωρίς να νοιάζονται αν τα γραφόμενά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΕΙΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΑΠΛΙΩΤΕΣ
Το παρόν πόνημα -αυθαίρετα το αποκαλώ έτσι καθότι κρύβει μέσα του τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων- δεν θα μπορούσε να ανήκει σε κάποια κατηγορία του πεζού λόγου, μια και δεν αποτελεί λογοτεχνική προσπάθεια, που κατατάσσεται σε συγκεκριμένο είδος, αλλά είναι απλά ένα "σήμα". Οι αρχαίοι Έλληνες με την λέξη "σήμα" όριζαν τον τόπο όπου τοποθετούσαν τους απελθόντες. Και η λέξη, ουσιαστικά, χρησίμευε για να τονίσει πως "σ' αυτόν τον τόπο βρίσκεται ο τάδε, που κάποτε έζησε". Αυτό το βιβλιαράκι, λοιπόν, αποτελεί το "σήμα" τριών αγαπημένω...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΕΜΠΕΤ ΑΣΚΕΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ (+CD)
Στην αρχή πλησίασαν τα τρία γκομενάκια τα αλλοδαπά, έτσι, στο άνετο. Κάθισαν γύρω τους και άρχισαν να συνοδεύουν με παλαμάκια. Ακολούθησαν και άλλοι και άλλοι που βρίσκονταν σε απόσταση διακοσίων μέτρων. Η παρέα άνοιξε, το κέφι περίσσευε, άρχισαν τα θαλασσινά: "Πάμε στο Φάληρο" και "Απόψε στις ακρογιαλιές", θυμήθηκαν κι εκείνο που έλεγε ο Καλογιάννης "Ντου γιου λάικ ματμαζέλ δι Γκρις", τα μικρά, όπως έδειξαν, την παρά - λάικ την Γκρις, κοινώς γουστάρανε, κάποια στιγμή στρίψανε και μια τσιγαρούκλα, "σοκολέιτ" τους εξήγησαν, αυτοί ξέρανε αλλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΜΟΥ ΔΙΠΛΟΧΟΡΔΟ...
Όταν πεθάνω -κούφια η ώρα- θα πάω μ' ένα παράπονο: Που δεν μπόρεσα -δεν πρόκανα- δεν είχα τη θέληση να μάθω, έστω και στοιχειωδώς, μπουζούκι. Κι ας το αγάπησα με πάθος, κι ας το τραγούδησα, κι ας με πάει στον έβδομο ουρανό ο ήχος του. Ζηλεύω, ναι ζηλεύω, αμαρτία ομολογημένη, τους μπουζουκτσήδες σαν τους θωρώ να ανεβοκατεβαίνουν άνετα τα δάχτυλά τους στο μάνικο. Τρελαίνομαι κυριολεκτικά ακούγοντας δεξιοτέχνες να παίζουν ταξίμια. Συγκινούμαι από το τσίγκινο παράπονο της πενιάς. Μαζεύω δίσκους, όπως άλλοι μαζεύουν ομόλογα. Νοιώθω σαν τους παλ...
Διαβάστε περισσότερα...