ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΤΙΑΝΑ

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΟΛΙΝΟΥ
Τα όρια στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας είναι απαραίτητα. Τα υλικά που χρειάζονται για να μπουν τα όρια αυτά, μπορεί να τα βρει ο καθένας μας και δεν είναι άλλα από διάθεση για διάλογο, υπομονή, κατανόηση, εμπιστοσύνη, αλληλοσεβασμός, προσπάθεια να μπει ο εαυτός στη θέση του άλλου. Όπου απουσιάζει ο διάλογος φυτρώνει ένας τοίχος. Όριο σε μια σχέση δεν πρέπει ποτέ να είναι ο τοίχος. Ο τοίχος δεν προστατεύει κανένα κι από τίποτα, όσο ψηλός κι αν χτιστεί. Δεν είναι ο τοίχος παιχνίδι, αν χτιστεί ανάμεσά μας θα φέρει απομόνωση, μοναξιά, α...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΛΗ, Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΖΩΝΗ
Οι "πανοπλίες" έχουν την τάση να μεταβάλλονται σε φράχτες απομόνωσης, "κολλούν" επάνω σ' αυτόν που τις "φορά" και δεν είναι μετά εύκολο να τις αποχωριστεί. Ο καθένας, κάποια στιγμή της ζωής του, ίσως νιώσει την ανάγκη να αποκτήσει μια πανοπλία. Καμία πανοπλία όμως δεν είναι ικανή να μας προστατέψει απ' τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν τον αγνοήσουμε, αν δεν τον αποδεχτούμε, αν δεν τον γνωρίσουμε και δεν του κάνουμε χώρο ν' ανασάνει, η πανοπλία ενδέχεται αντί να μας προστατεύει, να μας πληγώνει και να μας πνίγει... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΡΑΚΟΣ Ο... «ΗΜΙΤΕΛΗΣ»
Όταν την τελευταία ημέρα των μαθημάτων πήγαινα να παραλάβω τη βεβαίωσή μου, ήμουνα σίγουρη ότι θα έγραφε για μένα τα καλύτερα. Δηλαδή, θα έγραφε ότι ήμουν, τουλάχιστον, "επαρκής". Από την προηγούμενη μέρα, είχα ζητήσει της μάνας μου να μου φτιάξει για την περίσταση χαλβά, που ήταν και το αγαπημένο μου γλυκό. Ονειρευόμουν ήδη το ταξίδι μου. [...Παιδί μου, είναι όμορφο να ονειρεύεσαι, δεν λέω. Δίχως όνειρα, δεν θα γίνονταν έργα. Δεν θα προχωρούσε η ζωή. Όμως, στα όνειρά σου πρέπει κάποια στιγμή να δίνεις σχήμα και μορφή. Και να μη μένεις μον...
Διαβάστε περισσότερα...

Μ' αρέσει ο εαυτός μου!
«Να ήμουν αετόπουλο, στα ύψη να πετούσα κι από ψηλά να έβλεπα όλα όσα επιθυμούσα...» Και ποιος δεν θα 'θελε να ήταν αετόπουλο - έστω για λίγο. Να μην έχει εχθρούς να τον κυνηγούν, να ζει στην κορυφή της πυραμίδας! Κι όμως, ο Πέτι δεν είναι σίγουρος αν είναι ευχαριστημένος που είναι αετόπουλο. Αναρωτιέται, μάλιστα, μήπως θα ήταν καλύτερα αν ήταν κάτι... διαφορετικό. Ας τον παρακολουθήσουμε στον αγώνα του να νιώσει όμορφα μ' αυτό που είναι... «Ένας αετός είσαι. Αετίσιο θα 'ναι το βλέμμα σου, αετίσιο και το πέταγμά σου. Εξάσκησε και δυνάμωσε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ
"Σαν τις μέλισσες, που τους χαλάσανε την κυψέλη, μας ανάγκασαν να σκορπιστούμε στους πέντε ανέμους. Τι τους φταίξαμε; Όλα μας τα καλά είχαμε στην πατρίδα. Μας κατάντησαν ζητιάνους και μας κοροϊδεύουν κι από πάνω...", έλεγε κάποτε, με πόνο, η κυρά-Σταματία, η φίλη της μητέρας μου, που ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, και ζούσε με την οικογένειά της για πολλά χρόνια σε μια παράγκα. Από τότε είχα συνδέσει τους πρόσφυγες με τις μέλισσες, μα τώρα, που πρόσφυγες και μετανάστες κατακλύζουν τη χώρα μας κυνηγημένοι με τον χειρότερο τρόπο από τις ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΖΩΗΣ
Το σχολείο ετοιμάζεται να κλείσει για τις διακοπές του Πάσχα. Εδώ και μία εβδομάδα όμως, κάποιος μαθητής είναι απών. Κάποιος που δεν περίμενε τις διακοπές για να φύγει, όπως όλοι οι υπόλοιποι συμμαθητές του. Κάποιος που βρίσκεται ήδη μακριά. Είναι ο Βάχιντ. Ό,τι έχει μείνει πίσω να τον θυμίζει, ένα τετράδιο. Ένα τετράδιο όχι κάποιου μαθήματος, αλλά όλων σχεδόν των μαθημάτων μαζί, μια και ο Βάχιντ δεν έχει ξεχωριστό τετράδιο για κάθε μάθημα- έχει ένα για όλα τα μαθήματα. Για όποτε θυμόταν να γράψει ή όποτε ήθελε να γράψει. Γεμάτο ζωγραφιές ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
Μια ξαφνική μετακόμιση, κάνει τη γιορτή των κοτσυφιών να μοιάζει με άπιαστο όνειρο - για τη Μαρκέλλα και την οικογένειά της. Η γειτονιά με τους αγαπημένους φίλους και γείτονες βρίσκεται κι αυτή πλέον πολύ μακριά. Ποιος θα μπορούσε να φέρει ξανά την ελπίδα, τη σιγουριά και την ασφάλεια στην οικογένεια της Μαρκέλλας, αν όχι οι αληθινοί φίλοι; Με τέτοιους φίλους, η γιορτή της φιλίας δεν υπάρχει καμία περίπτωση να χαθεί, καθώς οι δεσμοί δυναμώνουν. [...] Εκεί μαζεύτηκαν δίπλα μας και μας χουχούλιζαν ώρα πολλή, ώσπου ζεσταθήκαμε και συνήλθαμε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΠΟΝΤ ΚΑΙ ΜΠΑΝΤ
"Τώρα θα ήθελα να δεις τη ζωγραφιά μου, μπαμπά. Αργότερα τα χρώματα θα ξεθωριάσουν, θα ξεπλυθούν και θα χάσουν τη λάμψη τους. Σε νερό -και μάλιστα αλατισμένο- ζούμε, το ξέχασες; "Αν δεν μας πεις, αν δεν ανοίξεις την καρδιά σου σε μας, τους φίλους σου, φυσικά και δεν θα μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε. Έλα, καλέ μου φίλε, πες μας τι σου συμβάινει" "Και πότε θυμώνει μαζί σας ο Μποντ;" "Ε, να, όταν δεν προσέχω αυτά που μου λέει, όταν δεν κοιτάζω τις ζωγραφιές που μου φέρνει... Μα, πού είναι ο Μποντ;" "Μ' ενδιαφέρουν όλα όσα κάνεις, όσα λες κι ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΟΥ "ΠΕΙΡΑΤΗ" ΠΑΝΤΟΥΠΟΙΟΥ
Μεγάλη η χαρά να ονειρεύεσαι την πορεία σου. Η ικανοποίηση όμως του να βάζεις στόχους και για να τους κατακτήσεις να δίνεις τον δικό σου, προσωπικό αγώνα, δεν συγκρίνεται με κανένα δώρο που ξεκούραστα κι αδούλευτα μπορεί να λάβεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΛΙΜΠΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΟΨΑΡΟ
"Δεν χρειάζεται να καβγαδίζεις, φίλε μου, για να διεκδικείς αυτό που πιστεύεις πως σου ανήκει. Αρκεί να κουβεντιάζεις και να ζητάς αυτό που θέλεις ευγενικά και ήρεμα". "Τι σημασία έχει λοιπόν αν είσαι ψάρι ή πουλί; Είσαι ένα χελιδονόψαρο, που μπορεί και κολυμπάει, αλλά μπορεί και να πετάει όποτε χρειαστεί. Κι έχεις μια υπέροχη ουρά που βγάζει μουσική! Η δύναμη της μουσικής είναι τεράστια. Νικάει τον χρόνο, τη θλίψη, τον πόνο!" (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΟΥΕΞ
Το αναπάντεχο δώρο που δέχεται ο μικρός Κουέξ, τον ενθουσιάζει, μονοπωλεί το ενδιαφέρον του και φέρνει στη ζωή του τα πάνω κάτω. Ποιες "θυσίες" θα χρειαστούν, για να ξαναβρεί η ζωή του τους κανονικούς της ρυθμούς και να ωφεληθεί από το δώρο του; "Επειδή ίσως είναι η ευκαιρία σου, να ζήσεις την αληθινή ζωή! Να βρεις αληθινούς φίλους, να πεις κανονικές καλημέρες. Κι αν επιθυμήσεις διάβασμα, σου δανείζω τα βιβλία μου." "Επωφελήσου από αυτό που σου συνέβη μικρέ. Υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα γύρω σου -εκτός απ' αυτά που βρίσκεις στο ίντερνετ-...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΣΕ Ο ΚΑΚΤΟΣ

Ο ΣΠΛΑΤΣ ΚΑΙ Η ΖΑΡΓΑΝΑ
Ένα παιδικό παιχνίδι χάνει τον δρόμο του και βρίσκεται στην αγκαλιά ενός παιδιού που ξεκινάει τη ζωή του απ' την αρχή - σε μια άλλη πατρίδα. Ένα μπουκάλι με νερό βρίσκεται σε λάθος τόπο ακριβώς τη σωστή στιγμή και δροσίζει τα χείλη δυο ναυαγών μεταναστών. Μια μικρούλα ζαργάνα -με κίνδυνο της ζωής της- γλυτώνει από ένα παράνομο ψάρεμα και καθοδηγεί τους παρά λίγο θηρευτές της να προσφέρουν βοήθεια σε δυο ταλαιπωρημένους μετανάστες ναυαγούς. Μια δυνατή φιλία, από εκείνες που ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια, ενώνει όλους αυτούς τους τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΓΚΟΥΑΝΑ Ggoo
"Δεν ζητώ να με βοηθάτε σε κάθε προσπάθειά μου, μόνο να μου δίνετε κουράγιο και θάρρος θέλω, και την αγάπη σας, κυρίως αυτήν, κι εγώ... θα δείτε! Δεν θα πιστεύετε τι μπορώ να καταφέρω..." "Τα βιβλία, οι σκέψεις, οι συζητήσεις μας, τα όνειρα που κάναμε, η ικανότητά σου να φωτογραφίζεις, ήταν -και εξακολουθούν να είναι- φτερά. Αυτά τα φτερά κανείς δεν μπορεί να σου τα πάρει. Είναι φτερά που μπορούν να σε ταξιδέψουν παντού. Πέτα, Ggoo! Ταξίδεψε όπου λαχταράει η καρδιά σου! Γίνε ό,τι ονειρεύεσαι, δυναμωμένος, ελεύθερος, ανεξάρτητος. Συγχώρεσε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΦΤΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ - ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΟΥΡΕΜΑ!
...Μια φορά κι έναν καιρό ήταν σ' ένα πάρκο κάτι δέντρα και κάτι θάμνοι που αντιστάθηκαν ηρωικά στην "απόφαση" να κουρευτούν ομοιόμορφα ώστε να μοιάζουν μεταξύ τους. Με τη συμπαράσταση των ανθρώπων που τα αγαπούσαν και τα δέχονταν όπως τα είχε φτιάξει η φύση, διαφορετικά, και με τη συμπαράσταση κυρίως των παιδιών, κατάφεραν να κάνουν εκείνους που έπαιρναν τις "αποφάσεις" να καταλάβουν και να προτιμήσουν τη διαφορετικότητα απ' την ισοπέδωση. Αν η τύχη είναι υπαρκτό ον, άνθρωπος ή θεότητα ή ξωτικό με ικανότητες μαγικές, είναι ένα θέμα που απ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ
Από την εποχή του μεσοπολέμου, αλλά και μετά, πολλά ήταν τα κορίτσια που ενώ οι συνομήλικές τους έπαιζαν με κούκλες ή πήγαιναν σχολείο, υποχρεώνονταν από τις οικογένειές τους να ξενιτευτούν για να εργαστούν σε άγνωστα σπίτια. Η Μαρία, παιδί πολυμελούς και φτωχής οικογένειας, αναγκάστηκε στα εννιά της χρόνια να πάει να ξενοδουλέψει χωρίς να της έχει πει κανείς με τι μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπη. Στο βιβλίο αυτό αφηγείται την ιστορία της, ενώ ο γιος της, ο Φαίδωνας, προσπαθεί να ξεμπερδέψει τα κουβάρια της ψυχής της που μοιραία είναι μπλεγμ...
Διαβάστε περισσότερα...