ΠΑΝΤΟΥΛΑΣ Ε. ΘΕΟΔΩΡΟΣ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΩΝ ΤΟΥ PIER PAOLO PASOLINI
Στον Pier Paolo Pasolini δεν άρεσαν οι εύκολοι δρόμοι. Και δεν ξέπεσε ποτέ σε αυτούς. Άφησε σε άλλους τον εύκολο αντιφασισμό και μας κατέλειπε την διόλου δημοφιλή θεώρησή του. Με σεβασμό στην μνήμη αυτού του χαρισματικού και αδικοθανατισμένου ανθρώπου, παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από τα σχετικά με το θέμα κείμενά του ευχόμενοι να μην απομακρυνόμαστε πολύ από αυτά. Ο καλόπιστος αναγνώστης θα καταλάβει. Ο κακόπιστος θα συνεχίσει να παίζει "κλέφτες κι αστυνόμους". Κι αφού δεν θέλει να τα βάλει με τον καπιταλισμό, θα συνεχίσει να τα βάζει μ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ I
Ω τρακόσιοι! σηκωθήτε και ξανάλθετε σ' εμάς τα παιδιά σας θέλ' ιδήτε πόσο μοιάζουνε με σας. Χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα και μου το έκοψε στη μέση. Κατάπια το υπόλοιπο. Πιθανώς σ' αυτήν την παλαιά ημιτελή απαγγελία μου θα πρέπει να αποδώσω την μόνιμο σχέση μου με τα μεγάλα ποιήματα και τις μικρές ηλικίες. Ωστόσο, παρά την στομφώδη, αλλά και ειλικρινή επίκληση μου οι τριακόσιοι συγγενείς μας, φρονίμως ποιούντες, έμειναν ξαπλωμένοι στις Θερμοπύλες και δεν εμφανίσθηκαν στο σχολείο. Κι ευτυχώς, δηλαδή, γιατί, μάλλον, θα μας έπιαναν στις σφα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΠΑ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΠΑΡΜΠΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;
Τα ζητήματα της νεοελληνικής ταυτότητας και παράδοσης είναι μια χρόνια εκκρεμότητα στον δημόσιο και ιδιωτικό μας βίο, που, όταν δεν αποφεύγουμε την διαπραγμάτευσή τους, ευτελίζονται σε μια απλοϊκή αντιπαράθεση μεταξύ «νεωτεριστών» και «συντηρητικών». Στην πραγματική πραγματικότητα το μόνο που μας συνδέει με την απαγορευμένη ρίζα του κάποτε τρόπου του τόπου μας είναι η βλαστήμια της. Έχουμε από καιρό διαλέξει στρατόπεδο κι έχουμε εγκλωβιστεί στον «μονόδρομο» μιας ανάπτυξης που, εντέλει, πλαστογραφεί κατ' εξακολούθηση το πρόσωπό μας. Η χώρα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΟΥΘΕ ΞΕΝΟΣ
Καμιά φορά επιτρέπουμε στους ποιητές να πουν και καμιά κουβέντα παραπάνω. Και καλά κάνουμε. Έτσι έρχεται, νομίζω, η ζωή στα ίσα της και υποψιαζόμαστε τότε ότι έχουμε μπατάρει από την μεριά που υπάρχει φασαρία αλλά τραγούδια δεν ακούγονται. Διότι ξένος, παντάξενος κι ολούθε ξένος, δεν είναι μόνο αυτός που στενεύεται, είναι κυρίως αυτός που δεν βρίσκει ανθρώπους να πουν ένα τραγούδι. Και φοβάται πάντοτε ο ξένος μην λησμονήσει τα λόγια των τραγουδιών, γι' αυτό και συνεχώς τα ψιθυρίζει και τα κάνει φυλαχτό της ερημίας του - σπανιότερα τα κάνει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ Τ[Ρ]ΟΠΟ
"Η ψυχή μας είναι το όνομά μας" - αυτή ήταν η κατακλείδα επιστολής που έστειλαν το 1992 κάποιοι διαπρεπείς συμπολίτες μας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Πέρασαν περίπου είκοσι πέντε χρόνια από τότε κι οι παραλήπτες αυτής της επιστολής, χάρη στην αναξιότητα του πολιτικού μας προσωπικού, ακόμη δεν έμαθαν ποιο είναι το όνομά μας. Με τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών έμαθαν, τουλάχιστον, ποια είναι η ψυχή μας. Κι εμείς στο κατόπιν τους μάθαμε ότι αυτή δεν είναι ολότελα χαλασμένη. Γι' αυτό κι αναζητούμε τον κοινό μας τ[ρ]όπο. Για ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΘΕΝ
Παραμένουν ενδιαφέροντες οι αναστοχασμοί (κι οι ορφάνιες τους) αλλά με την διακινδύνευση των θαυμάτων (παραλίγο να πω των ερώτων) είναι που νοστιμίζουν οι βιοτές. Κι όσοι δεν παρίσταναν τους ορφανούς, είχαν κι όνομα και σώμα και θρησκεία και παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην Τουρκοκρατία. Είχαν και πνευματικό και πολιτικό κέντρο την Κωνσταντινούπολη. Εκεί ήταν το μυστικό προσκυνητάρι του μικρο-Κωσταντάκη τους, εκεί και το άσβεστο καντήλι της σεπτής του μνήμης. Η Ρωμιοσύνη σκάλιζε δικέφαλους στα τέμπλα της, τους κένταγε στα προικιά και στα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΕΙΟΝ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ II
Σε γνωρίζω από την κόψη, Του σπαθιού την τρομερή, Σε γνωρίζω από την όψη, Που με βία μετράει τη γη. Ποια γη; Αυτή που ασκούνταν βρίζοντας ξένοι φαντάροι; Αυτή που λιάζονται ευρωπαίοι συνταξιούχοι ή αυτή που δώσαμε αντιπαροχή; Ο Σολωμός είναι ένας ξένος. Γι' αυτό και ξενίζει το υπερφίαλο Εγώ μας η αυτοπροαίρετη υποταγή του στην Ελευθερία. Σήμερα, στην εποχή του ανέξοδου φιλειρηνισμού, έχουν πέραση οι δεκάρικοι για ανέφελη συνύπαρξη λύκου, αρνιού και τσέλιγκα. Άλλωστε, η σύγχρονη βία μασκαρεύεται. Γίνεται ανθρωπιστική αποστολή και οικεία τηλ...
Διαβάστε περισσότερα...

10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Σήμερα βεβαίως το ξέρουμε. Λαθέψαμε. Αλλά μετάνοια και πάλι δεν βάζουμε. Για όλα, όσα μας βρήκαν κι όλα όσα μας άφησαν, φταίνε οι άλλοι. Εμείς αεί αθώοι του αίματος. Δεν είμαστε εμείς οι ντοπαρισμένοι του ξεδιάντροπου ολυμπιακού διασυρμού. Εμείς είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης. Επιτέλους, δεν τα φάγαμε μαζί. Τρώγαμε κατά μόνας. Και τώρα που ήρθε ο λογαριασμός της κατ' εξακολούθησιν ύβρεως, εμείς και πάλι κοιτάμε αλλού. Όχι φίλοι μας, ο λογαριασμός δεν είναι η παλιά Νέμεσις. Αυτά είναι παλαιοημερολογίτικα. Είναι τα επίχειρα μιας ασωτείας, τη...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΦΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ
Εάν ο Μύθος αποτελεί συγκεφαλαίωση της Παραδόσεως, η Ιδεολογία εκφράζει την χειραφεσία από την παράδοση και την υποκατάσταση της εμπειρίας από μια νοητική κατασκευή. (. . .) Εάν λογίσουμε την ιδεολογία ως συνειδητή παρέμβαση των διανοουμένων για τη συγκρότηση ενός συστήματος πεποιθήσεων στο οποίο ορισμένες αξίες της νεωτερικότητας εμπλέκονται με παραδοσιακά σύμβολα, ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος εστάθηκε ο ιεροφάντης του νεοελληνισμού, αποκαθιστώντας με τρόπο αληθοφανή το ρόλο του νεώτερου ελληνισμού στο τρισχιδές σχήμα της διαχρονικής ενότητας που...
Διαβάστε περισσότερα...

FINIS GRAECIAE
Finis Graeciae ήταν ο τίτλος ενός κειμένου που δημοσίευσε ο Χρήστος Γιανναράς το 1986, πριν από εικοσιπέντε χρόνια, όταν στην χώρα μας μεσουρανούσε η made in Greece εκδοχή του σοσιαλισμού και στις πίστες ο Λευτέρης Πανταζής. Υπάρχει μια πάγια αναγνωστική συμπεριφορά που θεωρεί θεμιτές στους συγγραφείς τις υπερβολές. Έτσι, νομίζω, ότι προσπεράστηκε ο σπαραγμός εκείνης της διατύπωσης. Όχι ως κυριολεξία. Γι' αυτό και συνεχίσαμε τις ζωές μας εμπιστευόμενοι τις διατυπώσεις άλλων, λιγότερο αρμόδιων αλλά και λιγότερο στενάχωρων. Και πορευτήκαμε κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Λένε πως η μόνη βεβαιότητα της ζωής είναι ο θάνατος. Κι όμως, τελικώς, είμαστε καθ' όλα απροετοίμαστοι όταν απωλέσουμε ένα οικείο μας πρόσωπο. Οι μικροί αποχαιρετισμοί είναι μια επιτάφιος τριλογία στο ξόδι του αγαπημένου. Δεν είναι ένα παραμυθητικό ανάγνωσμα. Είναι η άρνηση να νομιμοποιηθεί ο θάνατος δια του πένθους. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...