ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΟΔΩΡΗΣ

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ
Είκοσι πέντε υβριδικά κείμενα σε τρεις ενότητες: - Ανοίγοντας τα γράμματα του γείτονα - Το ζωικό βασίλειο (του Ιουλίου Βερν - Χιλιαστές Ανάμεσα στην πρόζα, την ποίηση, το δοκίμιο, τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, την αναδίφηση ανύπαρκτων αρχείων, τον αστικό μύθο, τη λογοτεχνική υπερδιακειμενικότητα, το επαναστατείν δια την θυμικής οδού, το βιβλικό παραλήρημα, τον μεσσιανισμό. Ίσως ακούστηκαν σε κάποιο λεωφορείο, ίσως αναμεταδόθηκαν σε κάποιον διαδικτυακό τόπο, ίσως αποτέλεσαν αντικείμενο πολιτικής συζήτησης σε σεμινάρια ή καφενεία, ίσως τυπώθ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΔΟΥΣ
Και δεν θα αναφερθώ στις γάτες, τα σκυλιά, τα περιστέρια, τους αρουραίους και τα ποντίκια, στις καρακάξες και τις κάργιες, στις δεκαοχτούρες, τους γλάρους, τα σπουργίτια· ούτε στους σπίνους, τα παγόνια, τους κορμοράνους, τις χελώνες, τ' άλογα, τους πελαργούς, τους πελεκάνους, και τις νυχτερίδες της Θεσσαλονίκης. Θα σου πω μια ιστορία......
Διαβάστε περισσότερα...

Ξέρετε το τέλος
Από την έκδοση των ποιημάτων μου τη νέα δεν λάθεψε, καθώς θ' ακούσεις, καμία μετρική ρίμα με κατάνυξη συστήθηκε στην ευκτική και υλικά σμιλεύτηκαν για λύρα του Ορφέα. Μα εσύ κραγιόν ενδύθηκες γι' αποστροφή μοιραία. Απ' το ερμάρι σου, λοιπόν, την έκδοσή μου πέτα, αφού στυγνά προτίμησες να φτύσεις τον ποέτα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ
"Σ' αυτό το νησί όπου έχω διοριστεί ο μόνος άλλος κάτοικος είναι ο εραστής σου, που ζει στην άλλη πλευρά, στη μόνη παραλία. Άνω Μεριά τη λέμε στους χάρτες, αυτός πάλι τη λέει Μαρίνα. Πράγματι, εκεί είναι η μαρίνα του νησιού. Κάθεται όλη μέρα εκεί, άεργος φυσικά. Δηλαδή η αλήθεια είναι πως έχει ανοίξει μια κάβα κρασιών για τους σκαφάτους του Αιγαίου. Θα γίνει, λέει, μεγάλη επιτυχία, από Μάη και μετά, που έρχονται οι Ιταλοί, θα δεις, λέει". "Δεν γνωρίζω καλά την πολιτεία σας. Την έχω -τρόπον τινά, σας έχω- επισκεφθεί γύρω στις τέσσερεις με π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΑΓΙΟΥΜ
"Πιάτσα ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝΟΣ" Δε θα βρω χαρά δε θα βρω χαρά Χιλιάδες χρόνια μες στη σκοτεινή πλατεία μόνος Μέσα στην αγορά με τους διαδηλωτές Και τα κρυφά μαχαίρια που αίμα στ' όνομά μου Δε θα βρω χαρά μέχρι σκυφτός κι αγνώριστος ανάμεσά τους Λάμψει μέσα στην άγρια πιάτσα ο Αρμόδιος ξανά. [Από την έκδοση] Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφέα Βραβείο ΕΚΕΒΙ 1ου Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών 1ο Βραβείο 30ού Φεστιβάλ Ποίησης...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΡΥΚΤΟ ΔΑΣΟΣ
ΚΛΕΙΔΙΑ Είναι ο μύθος που μας συνέχει, πλέκει γύρω μας το νόημα όσο τον συζητούμε: είναι ο λόγος που γίνεται μήνυμα, ποτέ γι' αυτόν που του απευθύνεται, κάποτε για κείνους που κρυφακούν οι τοίχοι έχουν τις παλιές μας κουβέντες κρεμασμένες στα καρφιά περασμένου νοικάρη: από τα κρόσσια τους ισορροπούν ο αχός της πόλης, το στερέωμα, όλο το ύψος των όσων αφήσαμε ανείπωτα είναι ο μύθος, το αόρατο δίχτυ που αστράφτει γύρω μας, στη λάμψη των σπάνιων ματιών, όπως στην απότομη έξαψη για εσένα, που πλησιάζεις, κρατώντας κλειδιά. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΑΓΙΟΥΜ
κομμάτια από χαρτί, με αδρά υδατογραφήματα, από 'κείνα που κρατάμε φυλακτικά στα πορτοφόλια μας. Για τούτο, στο πουγγί βαστάω τα παρελθόντα από εκτός κυκλοφορίας υλικό_ άγνωστές μου γενεαλογίες, σημασίες παλιές: αθόρυβα, όσο λουφάζουν στην ντουλάπα μου (με εσωτερική θερμοκρασία από παλιές συναλλαγές). Τα δειλινά ντύνομαι τη δουλειά μου και πηγαίνω, κουβαλώντας τα στην ίδια τσέπη: κουδουνίζουνε, ενώ ακολουθώ τον σκύλο γύρω από το φως και τα αισθάνομαι: αόριστη νυχτερινή ηχώ... (απόσπασμα από το ποίημα "νήσος Δραχμή") Ο Θοδωρής ...
Διαβάστε περισσότερα...