ΣΑΜΑΡΑ ΖΩΗ

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Το βλέμμα του συγγραφέα: πώς να γράφεις (ή πώς να μη γράφεις) θεατρικά έργα. Ένα βιβλίο ειλικρινές από τον τίτλο του. Δεν υπόσχεται να σου αποκαλύψει τα μυστικά της θεατρικής γραφής: όσο περισσότερα γνωρίζεις για τη γραφή, όσο πιο βαθιά σκάβεις μέσα στην ψυχή του έργου που διαβάζεις ή γράφεις, τόσο τα μυστικά κρύβονται, μεταμορφώνονται, γίνονται το δικό σου φαντασιακό και σου χαρίζουν μια πρωτόγνωρη ελευθερία για να κρίνεις και να κριθείς. Δεν φιλοδοξεί να σε κάνει συγγραφέα -αυτή η ικανότητα είναι αποκλειστικά δικό σου προνόμιο-, αλλά να ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ
Πέντε συγγραφείς κ υποψήφιοι για Κρατικά Βραβεία, ανεβαίνουν τυχαία την ίδια στιγμή από διαφορετικά μονοπάτια στην κορυφή του Ολύμπου. Στην αρχή με τη χρήση ειρωνείας, στη συνέχεια αυτοσαρκασμού, κυρίως όταν ανεβαίνουν τα σκαλιά του θρόνου και ανακαλύπτουν τι κρύβεται πίσω από την αίγλη του. Ωστόσο, δεν παραιτούνται. Δοκιμάζουν διάφορους τρόπους να παίξουν θέατρο. Στην πρώτη ραψωδία με μονολόγους, στη δεύτερη με ατάκες. Μας λένε τι είναι θέατρο, τι είναι ποίηση, τι είναι γραφή και αντιγραφή. Και διασκεδάζουν με την ανθρώπινη αφροσύνη. Μας ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΟΚΡΙΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
Πάμε στο θέατρο κουβαλώντας ένα σάκκο γεμάτο συμβάσεις και θεματολογίες, εντυπωσιακά εφέ, πλοκές που αλλάζουν την πιο κρίσιμη στιγμή. Πάνω στο σάκκο γράφουμε τα περιεχόμενά του και με αόρατο μολύβι σημαδεύουμε τα ευρήματά μας ένα ένα, κάθε φορά που συναντάμε μια τεχνοτροπία, κάθε φορά που οι προβλέψεις μας για την πορεία του έργου επαληθεύονται. Τι θα γίνει όμως αν, μαζί μας, αντί για σάκκο με τεχνάσματα, πάρουμε ένα μαγικό κιβώτιο, το κομμάτι του εαυτού μας που είναι θεατρίνος; Τα είδωλα της φαντασίας μας γίνονται μυθικά πρόσωπα σε μια σκ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝ ΞΕΝΗ ΓΗ
Στο πιο όμορφο νησί της πιο γαλάζιας θάλασσας», μια μικρούλα πιάνει για πρώτη φορά στα χέρια της χαρτί και μολύβι. Ήδη, «είχε δηλώσει με πάσα επισημότητα ότι θα γίνει συγγραφέας» και ήξερε από την πρώτη στιγμή ότι «θα της μιλούσε το χαρτί καθώς θα έγραφε. Θα της έλεγε τι να γράψει». Και το πρώτο μυστικό που της αποκάλυψε το χαρτί ήταν πως «γράφω σημαίνει ζω, είμαι όρθια». Κάπως έτσι, αμιγώς ποιητικά, ξεκινά η σχέση με το γράψιμο για τη Ζωή Σαμαρά. Και από τότε η γραφή γίνεται ομοούσια με τη ζωή της, λες και ενσαρκώνει το όνομά της. Από τότ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ (ΔΙΓΛΩΣΣΟ)
"Ουκ εμού, αλλά του λόγου ακούσαντας ομολογείν σοφόν εστιν εν πάντα είναι" (Αν ακούσετε όχι εμένα, αλλά το λόγο, είναι σοφό να ομολογείτε ότι τα πάντα είναι ένα), έλεγε ο Ηράκλειτος, όπως μαρτυρεί ο Ιππόλυτος, επίσκοπος της Ρώμης (Έλεγχος IX 9). Ο Roland Barthes θα γράψει ότι για τον Mallarme, "όπως για μας, η γλώσσα είναι που μιλά, δεν είναι ο συγγραφέας" (1984 : 62). Και δικαίως αναρωτιόμαστε αν μερικές χιλιάδες χρόνια πριν από το πασίγνωστο άρθρο του Barthes ο συγγραφέας ήταν ήδη "νεκρός". Όσον αφορά τον Ιππόλυτο, σημαντικό απολογητή το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΙΔΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ
"Υπακοή": Μπροστά στη θάλασσα, με τα πόδια στο κύμα, άκουγε μια παράξενη ιστορία. Σε μια μεγαλούπολη ένα πανύψηλο, πανέμορφο κορίτσι, με μαύρα μακριά μαλλιά, περπατούσε ολόγυμνο στο δρόμο. Ξέφυγε, έλεγαν, από το ψυχιατρείο. Ολόγυμνο. Έφευγε. Άφηνε πίσω όλη την ένδυση της εξουσίας, το ζουρλομανδύα της υπακοής. Θα απεκδυόταν και τη σάρκα της, αν απειλούσε να την κρατήσει μακριά από το πνεύμα της. Και έβγαιναν όλοι στα μπαλκόνια να τη δουν. Η δική της ιάσιμη ασθένεια εξόρκιζε την ανήκεστη βλάβη των ματιών που την κοιτούσαν. (Από την παρουσίασ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
(. . .) Σ' αυτή τη μελέτη παρακολουθούμε το πέρασμα από τη θεωρία στην κριτική. Η θεωρία της λογοτεχνίας υποθέτει ότι υπάρχουν ορισμένες σταθερές σε όλα τα κείμενα. Η κριτική αντίθετα προσπαθεί να αποδείξει ότι κανένα κείμενο δεν είναι ακριβώς όπως το θέλει η θεωρία, γιατί κάθε κείμενο έχει την ιδιομορφία του και τη σφραγίδα της ποιητικής ιδιοφυΐας που το δημιούργησε. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ Η ΔΥΣΗ
Δείγμα γραφής: Την εποχή των πρώτων μύθων με ανθρωποθυσίες χόρταιναν οι θεοί Και σήμερα; Α! Σήμερα όλοι γινήκαμε θεοί θυσιάζουμε τον Άλλο τον άλλο εαυτό μας Μα δε χορταίνουμε Όλοι γινήκαμε θεοί ή σφάγια Δεν έμεινε στη Γη ούτε ένας Άνθρωπος; Τα τρία Α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ
Τα άδυτα του σημείου: αποστάλαγμα μια πολυετούς εντρύφησης στο θέατρο (κείμενο και παράσταση) και τη διδασκαλία του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πηγαίνει διαρκώς από τη θεωρία στην πρακτική (σχόλιο για το κείμενο και για την ερμηνεία του πάνω στη σκηνή) και αντιστρόφως. Κινείται γύρω από τρεις έννοιες της μελέτης του θεάτρου: την επιφανειακή τάση του θεατρικού κειμένου προς το εφήμερο, την αντανάκλαση του θεάτρου από το ίδιο το θέατρο και την επικουρία του θεατή για την ολοκληρωμένη θέαση του σκηνικού φαινόμένου. Την παρουσίαση της θεωρί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΜΕΡΕΣ ΑΒΡΟΧΙΑΣ