ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Π. ΠΕΤΡΟΣ

Η ΑΠΑΤΗΛΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τη Δημοκρατία αλλά και την Τραγωδία. Στην Τραγωδία ο χορός αποκάλυπτε τη σκληρότητα της ύπαρξης. Όμως οι πολίτες μπορούσαν να αντέξουν τη σκληρότητα αυτή μέσω της θέασης. Ο σύγχρονος μετανεωτερικός πολίτης της ύστερης δημοκρατίας "ταλαντεύεται συνεχώς ανάμεσα στις παντόφλες και στο οδόφραγμα" και ίσως να νοσταλγεί την "Εποχή των Άκρων", όπως θα προτιμούσε κάποιος να ενθυμείται τη δημοκρατία ως τραγωδία παρά την ατέρμονη επανάληψή της ως φάρσα ή να "τελειώσει ο κόσμος με μια έκρηξη παρά με έναν άθλιο μικρό λυγμό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΝΕΙΡΑ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ
Στις μέρες μας, η αίσθηση ότι βουλιάζουμε στο παρόν φτάνει στην κορύφωσή της. Από τη μία, ο χρόνος της κυκλοφορίας του κεφαλαίου: στεγανοποιημένος, μονοδιάστατος, ο χρόνος μιας ανακυκλούμενης αμνησίας. Από την άλλη, ο χρόνος της εργασίας ως ένα διαρκές άγχος για το μέλλον. Ζώνες ανεργίας, ζώνες εργασίας, η επισφάλεια γενικεύεται μαζί με την αίσθηση ενός χρόνου-ποντικοπαγίδας, χρόνου όλο και πιο λεπτού, σαν τσιγαρόχαρτο. Μια εποχή σαν τους πάγους της λίμνης έτοιμους να σπάσουν την άνοιξη. Γιατί μόνον στην εποχή μας παραμένει ως μόνη διάστασ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ - ΕΘΝΟΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ & ΕΘΝΙΚΙΣ
Στο παρόν κείμενό του ο Πέτρος Θεοδωρίδης, δείχνει τη φύση και την πορεία διαμόρφωσης της εθνικής ταυτότητας στις νεωτερικές κοινωνίες. Για το συγγραφέα, ο οποίος στο σημείο αυτό ακολουθεί μια συγκεκριμένη σχολή σκέψης, δεν είναι το έθνος που (προσδι)ορίζει τον εθνικισμό, αλλά το ακριβώς αντίστροφο. Με άλλα λόγια, ως ιδέα και ως ομάδα, το έθνος δεν προϋπάρχει της ιδεολογίας του εθνικισμού. Η διαιρετική πολιτική ιδεολογία του εθνικισμού συγκροτεί τη συλλογική ταυτότητα: έθνος, ως μία οριζόντια αδελφότητα, η οποία νομιμοποιεί μετα-παραδοσιακ...
Διαβάστε περισσότερα...