ΖΩΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΝΟΧΟΣ ΛΑΓΟΣ
Συνήθως δεν δίνω βάση σε ανώνυμα τηλεφωνήματα, στα οποία μάλιστα μου δίνουν διαταγές. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, η πρόκληση ήταν μεγάλη και τα χρήματα πολλά. Η πιστή αντιγραφή έργων τέχνης είναι, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής, αυτό που ξέρω να κάνω καλά, καλύτερα απ' όλους, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Η αντιγραφή, λοιπόν, ενός σκίτσου της σχολής του Ντύρερ και η τοποθέτησή του στη θέση του αυθεντικού μέσα στην κρεβατοκάμαρα μιας έπαυλης -πραγματικού φρουρίου- έκανε τη δουλειά ακόμη πιο επικίνδυνη, αλλά και πιο ενδιαφέρουσα. Και όλα πήγαι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΟΝΙΚΟ ΚΟΝΣΕΡΤΟ
Το όνομά μου είναι Λεωνίδας Πολίτης. Η πιστή αντιγραφή έργων τέχνης είναι, χωρίς ίχνος υπερβολής, αυτό που ξέρω να κάνω καλά, καλύτερα από όλους, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Όταν λοιπόν δέχτηκα την υπερβολικά συμφέρουσα πρόταση που μου έγινε να αντιγράψω έναν πίνακα δεν φανταζόμουν σε πόσο βαθιά νερά ήμουν έτοιμος να βουτήξω. Η νυχτερινή είσοδος στη βίλα του Ιταλού ακόλουθου Τζοβάνι Στάπι μπορεί να έμοιαζε εύκολη υπόθεση, όμως τελικά έκρυβε θανάσιμα μυστικά. Μέσα στις επόμενες μέρες θα έβρισκα μπροστά μου αιμοδιψείς σαδιστές, αδίστακτους συλλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΤΕΣΤΙΝΙ
"Είναι απαραίτητο αυτό;" ρώτησε η Ντέστινι τον Ρόμπι που οδηγούσε αφοσιωμένος στον δρόμο. Εκείνος χαμήλωσε τη μουσική στο ραδιόφωνο και κοίταξε από τον καθρέφτη το νεανικό προσωπάκι της κοπέλας που είχε καρφώσει τα μεγάλα, κατάμαυρα μάτια της, πάνω του. "Είπες κάτι;" την ρώτησε. "Λέω: Είναι απαραίτητο να γίνει αυτό;" "Ναι κορίτσι μου, είναι. Όλες το έκαναν. Και η Κέιτ και η Αμέλια και όλες". "Και η Τζο;" "Τη Τζο θα την πάω μετά. Καθεμία χωριστά", έκανε σηκώνοντας το δεξί του χέρι και κουνώντας χωριστά τα δυο δάχτυλα. "Φοβάμαι λίγο", είπε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΑΙΜΑ
Η γυναίκα γύρισε με μια ανακούφιση στην έκφρασή της. Μια ανακούφιση που εξανεμίστηκε αμέσως μόλις είδε τη λεπίδα του μαχαιριού. Ο τρόμος πήρε τη θέση του στο πρόσωπό της και, ευτυχώς, δεν μ' έκανε να διστάσω καθόλου. Πρώτη μαχαιριά στην κοιλιά. Λάθος μου, δεν πεθαίνει έτσι και σίγουρα δεν πεθαίνει αθόρυβα. Το διόρθωσα αμέσως με τη δεύτερη στο λαιμό της. Μία. Δύο. Η απορία πλέον είχε διαλύσει όλους τους άλλους μορφασμούς της. Ένα "Γιατί εμένα;" που το έβρισκα απόλυτα φυσιολογικό και μακάρι να είχα το χρόνο να της εξηγήσω. Αν και φαντάζομαι ...
Διαβάστε περισσότερα...