ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
Ο Γιώργος Βιζυηνός, συγγραφέας ποιημάτων, διηγημάτων, παιδικής λογοτεχνίας και φιλοσοφικών, ψυχολογικών και λαογραφικών μελετημάτων, αποτελεί τον πρωτοπόρο της νέας ελληνικής μυθιστοριογραφίας. Είναι, κατά τον Παλαμά, ο "διηγηματογράφος ποιητής", η δε αφήγησή του συμπλέκει τη μνήμη με τη φαντασία και διαπλέκει ένα εν δυνάμει μυθιστόρημα, που πραγματεύεται συναφή ζητήματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Τα έξι "ευμεγέθη και μη αποστέργοντα το περίπλοκον" αφηγήματά του, από τα οποία τα πέντε δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Επτά σε διάστημα μόλι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΜΦΙΣΗΜΟ ΓΕΛΙΟ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «Ο ΜΠΙΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΚΚΑ
Η παρούσα μελέτη εστιάζει στη συλλογή διηγημάτων Ο μπιντές και άλλες ιστορίες, καθώς σε αυτήν εντοπίζεται η ρηξικέλευθη συνεισφορά του Χάκκα στην ανανέωση της νεοελληνικής πεζογραφίας. Η προτεινόμενη ανάλυση αναδεικνύει την πρωτοτυπία της γραφής του Χάκκα, η οποία συνδυάζει τον ρεαλισμό με την κριτική της γλώσσας, και εξετάζει τις νεωτερικές καταβολές της σε κινήματα όπως ο ντανταϊσμός, ο υπερρεαλισμός και οι πρόδρομοί τους, καθώς και σε τάσεις που διαμορφώθηκαν στην παγκόσμια τέχνη και λογοτεχνία κατά τη δεκαετία του 1960. Η γραφή του Χάκ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΥΝΤ
Πώς η εμπειρία του ονείρου, που μεταφράζεται σε ονειρικό λόγο και διεισδύει στην πραγματικότητα της εγρήγορσης, δημιουργεί ένα διακριτό σύστημα ερμηνείας; Ποιες μορφές έχει πάρει το σύστημα αυτό από την αρχαιότητα έως σήμερα; Ποιος ο ρόλος της λογοτεχνίας; Η παρούσα μελέτη επιχειρεί στο πρώτο μέρος να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα αναλύοντας τις ερμηνευτικές θεωρίες του Αρτεμίδωρου και του Φρόυντ για το όνειρο και, μέσα από τις έννοιες της μεταφοράς, της ερμηνείας και της κατασκευής, εντοπίζοντας τα κοινά σημεία των δύο θεωριών. Στο δεύτε...
Διαβάστε περισσότερα...

"ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ"
Ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Νικόλας Κάλας και ο Νίκος Εγγονόπουλος, οί τρεις Έλληνες υπερρεαλιστές της περιόδου 1930-1945, σε διάλογο με το μαρξισμό και την ψυχανάλυση στοχάστηκαν για τα καίρια ζητήματα του καιρού τους: Προσέγγισαν το γλωσσικό ζήτημα ασκώντας κριτική στον γλωσσικό θετικισμό είτε αυτός προερχόταν από τους κόλπους της δημοτικής είτε από αυτούς της καθαρεύουσας. Συνέβαλαν στην αναδιάταξη των συστημάτων σκέψης της εποχής με την εισαγωγή της πρακτικής της αυτόματης γραφής, την αμφισβήτηση του διαχωρισμού της ζωής από τη λογοτεχνία ...
Διαβάστε περισσότερα...