Κωστής Μαλούτας: Tην παρόρμηση να τους πλησιάσω και να ρωτήσω ποιο βιβλίο κρύβεται εκεί μέσα

Βίος και Πολιτεία

Κωστής Μαλούτας: Tην παρόρμηση να τους πλησιάσω και να ρωτήσω ποιο βιβλίο κρύβεται εκεί μέσα

Ο Κωστής Μαλούτας έχει γράψει το βιβλία Μία φορά (και ίσως κι άλλη μία).

Φαντάζομαι τον Πλάτωνα να μπαίνει στην Είσοδο Α (παρόλο που αυτή που του ταιριάζει είναι η Γ, αλλά τι να κάνουμε, εγώ πηγαίνω σχεδόν αποκλειστικά στην Α), να κοιτάζει γύρω του με ένα βλέμμα διχασμένο μεταξύ ευτυχίας και ντροπής, και τελικά να παραδέχεται «εντάξει παιδιά, αχέμ, μαλακίες έγραφα: αυτή είναι η ιδανική Πολιτεία, ή έστω μια μικρογραφία της».

Αν δεν ήμουν άνεργος θα ήθελα να δουλεύω εκεί, αν είχα το Προδόρπιο θα έκανα ριφιφί.

Περπατώντας στο κέντρο, βλέπω πολύ συχνά ανθρώπους που κρατούν σακούλες της Πολιτείας. Αυτή η εικόνα είναι εξίσου ισχυρή με παιδιά που παίζουν έξω στο δρόμο, όπως παλιά. Η πρώτη σκέψη που κάνω, πανηγυρική, είναι ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να αγοράζουν βιβλία, ευτυχώς. Πιο σπάνια, αν και όχι τόσο σπάνια, βλέπω τέτοιους ανθρώπους στις δέκα το βράδυ, στο δρόμο, σε κάποιο μπαρ, οπουδήποτε, και ξέρω ότι αυτή η σακούλα δε βρίσκεται τυχαία εκεί: είναι αυτή που προδίδει την απογευματινή τους βόλτα. Και σκέφτομαι ότι αυτό το άτομο πριν από λίγο ήταν στην Πολιτεία και χάζευε βιβλία. Και πήρε και ένα ή δύο. Εγώ ήμουν σπίτι και διάβαζα, κι όμως ζηλεύω. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ίσως λόγω κάποιου παράλογου αισθήματος συνενοχής, νοιώθω την παρόρμηση να τους πλησιάσω και να ρωτήσω ποιο βιβλίο κρύβεται εκεί μέσα. Μια έκπληκτη αντίδραση, μια καθησυχαστική απάντηση: «μην ανησυχείς, κι εγώ συμπολίτης είμαι». Αλλά δεν το έχω κάνει ποτέ. Προτιμώ να φαντάζομαι ένα δικό μου βιβλίο, εκείνο που θα πάρω την επόμενη φορά.

Κωστής Μαλούτας