ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ

Παρουσίαση

Λίγο καιρό μετά την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου για την Σρεμπρένιτσα και την "ελληνοσερβική φιλία", τον Απρίλη του 1999, κάποιος (κάποια, για την ακρίβεια...) σχολίασε: Μα καλά, ήταν ανάγκη να γράψετε τόσα πολλά για να πείτε ότι σκοτώθηκαν εφτά χιλιάδες; Δεν μπορούσατε να το πείτε πιο σύντομα; Είναι μεγάλο αυτό [το βιβλίο], βαριέμαι να το διαβάσω. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο στόμα είχε υπάρξει υποστηρικτής της "ελληνοσερβικής φιλίας" το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 οπωσδήποτε έπαιζε το ρόλο του στο συγκεκριμένο σχόλιο όμως υπήρχε και κάτι πολύ γενικότερο σ' εκείνες τις κουβέντες. Πράγματι λοιπόν, την δολοφονία χιλιάδων μπορεί να τη πει κανείς με τις εξής τρεις λέξεις: σκοτώθηκαν τόσες (αριθμός) χιλιάδες. Τελεία και παύλα. Αν όμως στραμπουλήξει το πόδι του, ή ο σκύλος του αρρωστήσει, δικαιούται να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια τα καθέκαστα, και μάλιστα να επαναλάβει την "ιστορία" σε κάθε γνωστό του. Τέτοιο ακριβώς είναι το "ισοζύγιο" των αισθημάτων (και της ηθικής) στο δικό μας κόσμο, τον εξαιρετικό, δημοκρατικό και αναπτυγμένο πρώτο καπιταλιστικό κόσμο: σε ό,τι αφορά τη δική μας ζωή (και κάθε λεπτομέρειά της) υπάρχουν άπειρα να ειπωθούν και κάθε συγκίνηση είναι επιτρεπτή, αν όχι και επιβεβλημένη. Όταν όμως πρόκειται για τους Άλλους, τους Μακρινούς και Αδιάφορους (ή μήπως και εχθρικούς;) Άλλους, τότε δεν πρέπει να χαλάμε το σάλιο μας ή το μυαλό μας, δεν πρέπει να κουραζόμαστε και να σπαταλάμε τον πολύτιμο "συναισθηματικό πλούτο" μας. (...) (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρώτο μέρος:
Η "προϊστορία", η πρώτη σερβική επίθεση (6 έως 9 Ιουλίου 1995)
Δεύτερο μέρος:
Η μουσουλμανική άμυνα, η τελική επίθεση, η πτώση (10 έως 12 Ιουλίου απόγευμα)
Τρίτο μέρος:
Οι πρόσφυγες - αιχμάλωτοι, η πορεία του θανάτου, η διεθνής κοινότητα (12 Ιουλίου απόγευμα ως το τέλος...)
Επίλογος, σε πρώτο πρόσωπο
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
Μερικές μαρτυρίες
Δικαιοσύνη και καταδίκες