ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ, ΤΕΥΧΟΣ 10, ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2011

Παρουσίαση

"Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του Δ.Ν.Τ. ύστερα από 12 χρόνια κι έπειτα από χίλιες μέρες εργασίας στο εξωτερικό ως αξιωματούχος του Ταμείου, κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα κόλπα σας, εφορμούσα σα γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Αφρικής. Για μένα, η παραίτησή μου είναι μια ανεκτίμητη απελευθέρωση, επειδή μ' αυτόν τον τρόπο κάνω το πρώτο βήμα που θα μου επιτρέψει να ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου απ' αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων[...] Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ, που κυλάει σε ποτάμια. Κι όταν στεγνώνει σχηματίζει πάνω μου μια κρούστα. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει τόσο σαπούνι στον κόσμο για να καθαριστώ απ' όλα όσα έκανα εν ονόματι σας". Μ' αυτά τα λόγια ο Ντέιβισον Μπαντού, ένας από τους πιο σημαντικούς συνεργάτες του Δ.Ν.Τ., δήλωνε την παραίτησή του από το δολοφονικό αυτό μηχανισμό, στο έτος 1988. Από τότε πολύ αίμα κύλησε από τις γραβάτες των οικονομικών δολοφόνων και το Δ.Ν.Τ. μπαστακώθηκε και στα μέρη μας, με τα αποτελέσματα που όλοι (σχεδόν!) γνωρίζουμε. Αυτού του είδος οι αποσκιρτήσεις όπως του Μαντού δεν πρέπει να υποτιμούνται, μιας και μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για την πολιτική των οικονομικών γερακιών από τα μέσα. Συνήθως επιβεβαιώνουν αυτά που ήδη γνωρίζαμε, είτε εμπειρικά, είτε "διαισθητικά". Το προλεταριάτο, όμως, δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για μια "από τα πάνω" επανάσταση των συστημικών στελεχών που αποσκιρτούν. Η αντίστασή τους συνήθως κινείται μέσα στα πλαίσια ενός αριστερού κευνσιανισμού, όπως συμβαίνει με τους εν ελλάδι οικονομολόγους, συνταγματολόγους και λοιπούς νεοαγανακτισμένους (Καζάκης, Μπέης και σία). (...) Στο τεύχος αυτό, λοιπόν, θα ρίξουμε μια ματιά σε διάφορα επεισόδια της προλεταριακής ανταρσίας: του παρελθόντος, του παρόντος και των δυνατοτήτων που ανοίγονται για το μέλλον. Θα δούμε τους αγώνες των λουδιτών στην Αγγλία της βιομηχανικής επανάστασης, αλλά και τους πρόσφατους αγώνες των μπαγκλαντεσιανών υφαντουργών, τους αγώνες των αράβων προλετάριων, με δυο λόγια τους αγώνες που παράγονται από το προλεταριάτο σήμερα, εδώ, με τα πλεονεκτήματα και τις αντιφάσεις τους. (...) (Από την εισαγωγή της έκδοσης)