ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ

Παρουσίαση

Έγραφε κάπου ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος: «δεν υπάρχει κοιτίδα Ελλήνων που να μη χρειάσθηκε, από τους αρχαίους καιρούς κι ως τις μέρες μας, ποταμούς δακρύων και άφθονο αίμα για να κρατηθεί ή ν' ανακτηθεί». Η σωστή αυτή παρατήρηση του μεγάλου πνευματικού ανθρώπου και πολιτικού ισχύει ιδιαίτερα για κείνη την «κοιτίδα των Ελλήνων» που από τα αρχαιότατα χρόνια ονομάζεται Μακεδονία. Και που από εκείνα τα αρχαία χρόνια, από την προελληνική εποχή, την κλασσική ελληνική, την ελληνιστική, τους ρωμαϊκούς χρόνους, τη χιλιόχρονη βυζαντινή περίοδο και την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας ως σήμερα κατοικήθηκε και κατοικείται από Έλληνες. Είναι βέβαιο πως πολλοί ξένοι λαοί πέρασαν από πάνω της, πολλοί προσπάθησαν να την κατακτήσουν, μύριες υπήρξαν οι επιδρομές εναντίον της, αλλά η Μακεδονία και το κέντρο της, το κάστρο της Θεσσαλονίκης, ποτέ δεν κυριεύτηκε από Σαρακηνούς, από Άραβες ή από Σλάβους. Έπεσε στους Οθωμανούς μόνο το 1430, όταν έπεσε όλη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Πόλης.
Είναι ιστορικά σωστό πως, στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας στα Βαλκάνια, το πλούσιο έδαφος της Μακεδονίας και η σημαντική γεωγραφική της θέση τράβηξαν πολλούς ξένους από ολόκληρη την οθωμανική επικράτεια, αλλά και έξω από αυτήν, όπως Σέρβους, Βουλγάρους, Αρβανίτες, Εβραίους κλπ., οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σ' αυτήν, αλλά, ταυτοχρόνως, σημειώθηκε και σε τεράστια έκταση εγκατάσταση είτε βετεράνων του τουρκικού στρατού είτε Τούρκων εποίκων από την Ανατολία. Το αποτέλεσμα ήταν, στις τελευταίες δεκαετίες της οθωμανικής παρουσίας στη Βαλκανική, ο πληθυσμός στη Μακεδονία να είναι ανάμικτος με πάντοτε την αριθμητική υπεροχή του ελληνικού στοιχείου (50,7%), δεύτερους τους Μουσουλμάνους (39,4%) και τρίτους τους Σλάβους (9,9%). Αυτά τα στοιχεία κατά τις επίσημες οθωμανικές στατιστικές εκείνης της εποχής. Από αυτήν την ευκαιριακή ανάμιξη τόσων λαών προσπάθησαν να επωφεληθούν, από το τέλος του περασμένου αιώνα και πς αρχές του τωρινού, οι βαλκανικοί μας γείτονες -βοηθούμενοι και από κάποιες από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις- και επιχείρησαν ν' αρπάξουν τη Μακεδονία και ή να κηρυχτεί αυτόνομη -σαν πρώτο στάδιο πριν από την προσάρτησή της στο έδαφός του- ή να την προσαρτήσουν αμέσως στα κράτη τους. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Σημείωμα του Εκδότη
Πρόλογος Μ. Παπακωνσταντίνου
Α'. ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
1. Τα πρώτα χρόνια
2. Χωρεπίσκοπος του Πέραν
3. Καστοριά
Β΄. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
1. Έκθεσις του Μητροπολίτου Καστοριάς προς τον Πατριάρχην
2. Επιστολή προς τον Πατριάρχην
3. Επιστολαί προς Φιλώταν Πηλιών
4. Επιστολαί προς τον Πρόξενον Θεσσαλονίκης
5. Επιστολή προς τον Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης
6. Άρθρον Καραβαγγέλη εις "Νέαν Ημέραν" (1904) με τίτλον "Τη αχαριστία έπεται η αναισχυντία"
7. Ο θάνατος του Παύλου Μελά. Επιστολή Καραβαγγέλη προς Ίωνα Δραγούμην
8. Επιστολή Παύλου Μελά προς τον Καραβαγγέλην
9. Επιστολή Κ. Μαζαράκη προς τον Καραβαγγέλη
Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ