Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Χρησιμοποιείται η τεχνική της αφήγησης, όχι η αμεσότητα της πλοκής. Αυτό κάνει το έργο κάπως πιο δυσανάγνωστο, αλλά από την άλλη, με τη μεστότητα των συναισθημάτων που η συγγραφέας θέλει να περάσει. Κάποια στιγμή, ο δυτικός τρόπος ζωής καταστρατηγήθηκε. Λόγω στειρότητας και σπανιότητας γεννήσεων, οι γυναίκες έγιναν σκεύος αναπαραγωγής. Ένα σύστημα ολοκληρωτικό επικράτησε, με θρησκευτικούς πολέμους, με ηθικολογική διαπαιδαγώγηση, με προπαγάνδα, με Οφθαλμούς, Φύλακες, Αγγέλους, Θείες, Κυβερνήτες. Οι παραβάτες στέλνονταν στις Αποικίες ή θανατώνονταν στο Τείχος. Όλη αυτή η ιεραρχική διαβάθμιση και ο καταμερισμός ρόλων στη δυστοπική περιοχή των ΗΠΑ, αναφέρονται ακροθιγώς. Σημασία για τη συγγραφέα είναι να θίξει ένα ορισμένο και συγκεκριμένο κομμάτι αυτής της δυστοπίας: τη θέση των γυναικών. Έχουμε λοιπόν τις πρόστυχες ή στείρες Άγυνες, Συζύγους Κυβερνητών που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, Θείες, που μολύνουν με ηθικοπλαστικούς, ηθικολογικούς και προπαγανδιστικούς θρησκευτικούς λόγους την αξιοπρέπεια, την αυτονομία και την ελευθερία των νέων γυναικών, τις Θεραπαινίδες κ.λπ. Οι γυναίκες που μπορούν να τεκνοποιήσουν αντιμετωπίζονται εργαλειακά. Δεν είναι καν σκεύη ηδονής. Η ηδονή είναι κάτι το ανύπαρκτο, ακόμα και για τους άντρες-και προϊόν παράνομο, επικίνδυνο. Οι γυναίκες είναι σκεύη αναπαραγωγής. Ό, τι παλιά υφίστατο, να θέλει μια γυναίκα να αισθάνεται όμορφη, να φροντίζει τον εαυτό της, να αγαπάει το σώμα της, τις ηδονές, τον έρωτα, την ελευθερία, είναι πια ανύπαρκτο σε τούτη τη δυστοπία. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται περίπου σαν στις σημερινές ισλαμικές θεοκρατίες. Είναι κάπως περίεργο που η συγγραφέας αναφέρεται στη Γραφή ως στήριγμα αυτής της κοινωνίας, κάτι που παραπέμπει σε θεοκρατία και φονταμενταλισμό, χριστιανικής μάλιστα εμπνεύσεως. Το έργο απέχει από το νόημα έργων του Χάξλεϊ, που το ελεύθερο σεξ και οι ηδονές ήταν αυτοσκοπός, αλλά και από το 1984 του Όργουελ, εφόσον οι Οφθαλμοί λίγο αναφέρονται, εφόσον η συγγραφέας έχει στόχο να αναδείξει μια άλλη δυστοπία.

Με κουρασε.Ουσιαστκα προκειται για εναν μονολογο της πρωταγωνισρτιας χωρις κανενα σασπενς.Οποιος πιστευει οτι διαβαζοντας το θα ζησει το σασπενς της σειρας να μην το ξεκινησει.Βαζω τρια αστερια μονο για τον τροπο γραφης και για το λεξιλογιο που χρησιμοποιει η συγγραφεας.