ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Παρουσίαση

Το κακό δε μένει ποτέ ατιμώρητο, μεσιέ. Η τιμωρία, όμως, ενίοτε παραμένει κρυφή.
Νικ Μπάκλεϊ; Αυτό το όνομα είναι εντελώς ασυνήθιστο για μια νέα και όμορφη γυναίκα! Όμως δεν είναι το μόνο ασυνήθιστο πράγμα στη ζωή της. Αρχικά, σε μια απότομη πλαγιά στην Κορνουάλη, χαλάνε τα φρένα του αυτοκινήτου της. Έπειτα, σε ένα στενό μονοπάτι, γλιτώνει την τελευταία στιγμή από έναν βράχο που πέφτει από ψηλά. Και ακόμη πιο μετά, ένας βαρύς πίνακας αποκολλάται από τον τοίχο και παραλίγο να την αφήσει νεκρή στο κρεβάτι της.
Όταν ο Ηρακλής Πουαρό ανακαλύπτει μια τρύπα από σφαίρα στο καπέλο της, παίρνει αμέσως την απόφασή του: Αυτό το κορίτσι χρειάζεται την προστασία και τη βοήθειά του. Την ίδια στιγμή αρχίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο ενός φόνου που δεν έχει συμβεί - ακόμη... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Η Agatha Christie συνήθιζε να επεκτείνει τα διηγήματά της σε νουβέλες, και τις νουβέλες να τις μετατρέπει σε μυθιστορήματα, μια ικανότητα που αποδεικνύει το ευέλικτο ταλέντο της. Στο Θανάσιμος κίνδυνος, επιδεικνύει τη μαεστρία της στις υποθέσεις όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι κρυφές ή πολλαπλές ταυτότητες και, όσο κι αν φαντάζει περίεργο, όχι κάποιο μυστηριώδες δηλητήριο αλλά η κοκαΐνη. Επιπλέον, σ' αυτό εμβαθύνει περισσότερο στη φιλία του Πουαρό με τον γιατρό Χάστινγκς, η οποία θυμίζει αρκετά τη σχέση του Σέρλοκ Χολμς με τον Γουότσον. Η Christie έγραψε την ιστορία το 1932, την εποχή που είχε αντιληφθεί πια ότι θα γινόταν επαγγελματίας συγγραφέας, και μάλιστα πολύ επιτυχημένη. Είναι η έβδομη υπόθεση του Πουαρό (αλλά το 14ο βιβλίο της) και η συγγραφέας το είχε αφιερώσει στον Ίντεν Φίλποτς, τον συγγραφέα που τη βοήθησε στα πρώτα βήματά της στη γραφή». (Χίλντα Παπαδημητρίου, bookpress.gr - 26/02/2020)