Η ΚΛΑΡΑ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Πάρα πολύ βαρετό, δεν με τράβηξε καθόλου, το εγκατέλειψα στη σελίδα 88. Φαίνεται ότι ο νομπελίστας συγγραφέας βρίσκεται πλέον σε δημιουργικό τέλμα, γράφει για να γράφει χωρίς να έχει τίποτα το ιδιαίτερο να πει πόσο μάλλον για ζητήματα τα οποία δεν γνωρίζει ούτε καν στοιχειωδώς, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη. Νομίζω ότι ο Ισιγκούρο ότι είχε να δώσει στη λογοτεχνία το έδωσε με "τα απομεινάρια της μέρας" και 2 ακόμα καλά βιβλία, όλα τα υπόλοιπα διακατέχονται από μια ανούσια φλυαρία δίχως ουσία.

Δεν το διάβασα αλλά σχολιάζοντας το πρώτο δυσμενεστατο σχόλιο θα ήθελα να σημειώσω πως η μεταφράστρια Αργυρω Μαντογλου ειναι συνηθως πολύ καλή και ό,τι δεν χρειάστηκε να μεταφράζει απο τα γιαπωνεζικαω γιατί απλούστατα ο Ισιγκουρο ζει και γραφείο εδώ και πολλά χρόνια στην Αγγλία και στα εγγλεζικα. Το γεγονός πως είναι πολυγραφωτατος δεν μπορώ να θεωρήσω σαν κριτηριο προχειροτητας. Ίσως να θέλει να αποδείξει πως μετά το Νόμπελ του 2017 έγινε καλύτερος κάτι αρκετά σπάνιο με τους εν ζωή νομπελίστας.

Δυστυχώς το βιβλίο αυτό είναι ότι χειρότερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.

Είναι το πρώτο βιβλίο που έχω διαβάσει από το συγκεκριμένο συγγραφέα και ομολογώ ότι περίμενα κάτι καλύτερο. Η ιστορία ειναι επιστημονική φαντασία αρκετά απλοϊκή και προβλέψιμη. Ο συγγραφέας καταναλώνεται αρκετά σε ανούσιες περιγραφές του χώρου. Πολύ πιθανό να το προορίζει για κινηματογραφική ταινία.

Το χειρότερο όμως όλων είναι η μετάφραση η οποία όντας τραγική (το γράφω πολύ ευγενικά) κάνει το βιβλίο δυσανάγνωστο και δυσάρεστο. Είναι λες και έβαλε κάποιος το ιαπωνέζικο κείμενο στο google translate! Αναρωτιέμαι πως επιτράπηκε η δημοσίευσή του.

Ο πιθανός ισχυρισμός ότι αυτό έγινε σκόπιμα για να αποδοθεί πιο πιστά ο χαρακτήρας της Κλάρας είναι φαιδρός διότι δε γίνεται από τη μια να μεταφράζονται συναισθήματα και απο την άλλη αντικείμενα σαν γεωμετρικά σχήματα.

Εάν αποφασίσετε πάντως να το διαβάσετε σας συνιστώ να έχετε εύκαιρο και ένα άλλο βιβλίο να σας επαναφέρει στην απόλαυση της ανάγνωσης.

Λυπάμαι ειλικρινά γι' αυτά που έγραψα αλλά πιο πολύ λυπάμαι που το πήρα στις διακοπές μου.

Ενα εξαιρετικό βιβλίο! Γεμάτο συναίσθημα. Η γεύση που σου αφήνει ανασύει στη μνήμη το film Blade Runner, τη σκηνή που ο Roy (Rutger Hauer) συναισθάνεται το τέλος και αναπολεί τις εκπληκτικές εμπειρίες της σύντομης ζωής του, ενώ δεν ξέρεις αν οι σταγόνες στο πρόσωπό του είναι μόνο της βροχής ή τα δάκρυα της συνειδητοποίησης της ματαιότητας.
Ενα σπάνιολογοτεχνικό έργο.