Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Πολλές φορές, δίνεται η εντύπωση ότι ένα μυθιστόρημα κατηγοριοποιείται ως 'κλασικό' λόγω παλαιότητας και εμπορικότητας. Αυτή η εξήγηση αποτελεί μόνο τη μισή αλήθεια, γιατί δεν περιλαμβάνει την επίδραση ή την μοναδικότητα του συγκεκριμένου βιβλίου. 'Ο μεγάλος (ή 'υπέροχος') Γκάτσμπυ' του Φράνσις-Σκοτ Φιτζέραλντ (1925) είναι και για ένα ακόμα λόγο 'κλασικό': είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα και πιο εύστοχα δείγματα αμερικάνικης λογοτεχνίας της 'χαμένης' γενιάς της δεκαετίας του '20. Πέρα από αυτό, αποτελεί και χαρακτηριστικό παράδειγμα μυθιστορήματος του οποίου η επίδραση στον αναγνώστη γίνεται εντονότερη, μετά την ολοκλήρωσή του. Μπορεί ο Φιτζέραλντ να έζησε μόνο 44 χρόνια και να ήταν απογοητευμένος από την συγγραφική του πορεία, ωστόσο κατάφερε να 'πλάσει' έναν αξέχαστο και μοιραίο κεντρικό ήρωα (αντλώντας από αυτοβιογραφικά στοιχεία), τον 'Τζαίη Γκάτσμπυ' που 'κάλυπτε' ένα πέπλο μυστηρίου, δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί από την αριστοκρατική, αλλά κενόδοξη κοινωνία της εποχής της τζαζ και του 'τσάρλεστον'. Χρησιμοποιώντας τον γείτονα του Γκάτσμπυ, Νικ Κάλοουαιη, σαν θεατή και αφηγητή, ο συγγραφέας καταγγέλει το ματαιόδοξο, εγωκεντρικό και υλιστικό πνεύμα της δεκαετίας του '20 σαν τη βασική αιτία που οδήγησε στο 'Μεγάλο Κραχ' του 1929, ενώ δεν ξεχνά να στηλιτεύσει την υποκρισία, το συμφέρον και την αδικία μίας κοινωνίας διαβρωμένης από την κραιπάλη, το αλκοόλ και τον πλούτο. Και ναί, τελικά, μόνο ο 'περιβόητος' και 'υπέροχος Γκάτσμπυ' διέθετε αυθεντικότητα και ευθύτητα (καί ο Κάλοουαίη σε κάποια σημεία). Ένα εμβληματικό βιβλίο που διαθέτει διαχρονικότητα και είναι πάντα επίκαιρο.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.