Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ (ΕΚΔΟΣΗ POCKET)

Παρουσίαση

Όνειρα... όνειρα που μιλούν για επίγειες και επουράνιες εξουσίες και μας στοιχειώνουν, μας καθοδηγούν, μας παρασύρουν.
Όνειρα του ύπνου και του ξύπνιου, στον αντίποδα της πραγματικότητας και του πώς αυτή ξετυλιγόταν ανήμπορα να βοηθήσουν το κράτημα των δεσμών μιας οικογένειας αλλά και των ανθρώπων της, καθώς σπαράσσονταν και χάνονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ίσως επειδή το έφερναν οι περιστάσεις αλλά και επειδή οι ίδιοι τις έφτιαχναν με τα μυαλά που κουβαλούσαν. Διαδρομές ζωής στη Μεταπολεμική Ελλάδα για την αναζήτηση της λύτρωσης, της δικαίωσης και της δικαιοσύνης μέχρι τα άκρα των αντοχών της κοινωνίας. Τέσσερις εκδοχές ονείρων σε αντίστοιχες ιστορίες στη ζωή μιας οικογένειας που όσο κι αν με το πέρασμα του χρόνου ματώνει και αποσαθρώνεται κάποιοι κερδίζουν τη δυνατότητα μιας ελπίδας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ο Θέμελης δεν έγραψε ευθέως για τα όσα είδαν τα μάτια του στα παρασκήνια της εξουσίας, αλλά εμμέσως τοποθετήθηκε για όλα όσα εξακολουθούν να μας απασχολούν: για το ζήτημα της εθνικής μας ταυτότητας, για τη στάση μας απέναντι στις "αλήθειες των άλλων", για τα εγκλήματα που μένουν ατιμώρητα, για τη σύγχυση ανάμεσα στην αρχαιογνωσία και την προγονολατρία, για το χάσμα ανάμεσα στην ατομική προκοπή και το συλλογικό καλό" (Σταυρούλα Παπασπύρου, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)

«Τα βιβλία του Νίκου Θέμελη αποτελούν εικονοποιήσεις, εκδραματίσεις ιδεολογικών θέσεων, μέσα από πρόσωπα-φορείς ιδεών ή συνθηκών που ως σκοπό έχουν να διδάξουν παρά να προκαλέσουν αισθητική συγκίνηση. Ο ίδιος έχει στέρεες πολιτικές απόψεις, καθώς και βιώματα που μπορούν να τις υποστηρίξουν μυθοπλαστικά. Ενδεχόμενες αντιρρήσεις σε σχέση με τη λογοτεχνική εμβέλεια των βιβλίων του είναι, όπως είθισται να λέμε, «ψιλά γράμματα», κι αφορούν ένα ούτως ή άλλως διαρκώς συρρικνούμενο κοινό». (Κ. Β. Κατσουλάρης, bookpress.gr, 23/11/2010)