ΣΩΜΑ ΣΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ

Παρουσίαση

Άμστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 1664: Η δανέζα Έλσε Κρίστενς έρχεται από το χωριό της στη Μεγάλη Πόλη για "να ζήσει" και "να γράψει ιστορία". Σύντομα από το καπηλειό μιας μονόφθαλμης γριάς, θα βρεθεί στην έπαυλη ενός μαθητευόμενου ζωγράφου και από εκεί στο ατελιέ του Ρέμπραντ, όπου θα γίνει μοντέλο του μεγάλου Δασκάλου, θα μυηθεί στην τέχνη, στις διαπραγματεύσεις, στον έρωτα, αλλά και στη σκληρότητα των άπληστων ανθρώπων που μέλλει να λεηλατήσουν και τη δική της άνοιξη. Η Έλσε θα μάθει πως ο θάνατος δεν είναι ό, τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί.
Άμστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 2014: Η ελληνίδα Νατάσσα είναι πόρνη της βιτρίνας και εργάζεται δίπλα στο σπίτι του Αδαμάντιου Κοραή. Αγνώριστη και αποφασισμένη, έχει διαγράψει το παρελθόν της και ό, τι την έφερε εδώ, έως ότου ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται στη ζωή της και ισχυρίζεται ότι θέλει να τη σώσει, όχι από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον της.
Ιστορικό μυθιστόρημα, μεταφυσικό θρίλερ, μια αλληγορία για τη σχέση του ατόμου με τα γεγονότα της εποχής του, το Σώμα στη βιτρίνα είναι ένα βιβλίο για τα μεγάλα όνειρα που κρύβονται στις ταπεινές κόγχες των μητροπόλεων, τη μετανάστευση, τη φιλοδοξία, την τυφλότητα της επιβίωσης, τη νέμεση, αλλά και τη λυτρωτική δύναμη της τέχνης που αφήνει χώρο ακόμα και στα ανώνυμα θύματα της Ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αν προσεγγίσουμε το μυθιστόρημα με πρίσμα τη γενικότερη λογοτεχνική-ιδεολογική θέση της Αργυρώς Μαντόγλου, θα σταθούμε στη (μετα)φεμινιστική του βάση, που αναδεικνύει την πόρνη και το σώμα της ως διπλό εργαλείο: από την πλευρά της κοινωνίας είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από την πλευρά της ιερόδουλης όμως, ειδικά αν αυτή είναι μορφωμένη και συνειδητοποιημένη, είναι ένα μέσο βιοπορισμού και προσωρινής εργασίας ώστε, αν η γυναίκα καταφέρει να ξεπεράσει τη φάση αυτή, να προχωρήσει έπειτα στα επόμενα στάδια της ζωής. (Από κείμενο του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη στο bookpress.gr, 7/10/2017)