ΕΜΦΥΛΙΑ ΠΑΘΗ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Η καλύτερη δυνατή εισαγωγή, για το ζήτημα του εμφυλίου!
Αναπτύσσει με επιστημονική αρτιότητα, με τρόπο απλό-κατανοητό και με αντικειμενικότητα, πολλές βασικές επί μέρους πτυχές, άνευ την εκ των προτέρων κατανόηση των οποίων και λόγω της πολυπλοκότητας του θέματος, κάθε προσπάθεια "ορθής" οπτικής προσέγγισης του εμφυλίου αποβαίνει από επισφαλής έως και αδύνατη!

Ένα πραγματικά ωραίο καλογραμμένο βιβλίο που αποδίδει τα γεγονότα της εποχής με ιδιαίτερη προσοχή. Άξίζει να το διαβάσετε. Προτείνετε 100%

'Ενα πολύ ωραίο βιβλίο γραμμένο και δομημενο ετσι ωστε να απευθυνεται σε όλους. Πραγματικά προσφέρει μια πλούσια καταγραφή των γεγονότων εκείνης της περιόδου , με έντονη την προσπάθεια των συγγραφέων να είναι αντικειμενικοί και πιστεύω το καταφέρνουν. Υπάρχει βέβαια μια τάση στόχευσης (δεν θα έλεγα εμπάθεια) προς το ΚΚΕ , ωστόσο χρεώνουν αρνητικά στοιχεία και στην αντιπαλη πλευρά. Σε τελική ανάλυση , παρακινεί ακόμη περισσοτερο τον αναγνώστη να προβεί σε εκτενέστερη μελέτη σχετικών συγγραμάτων . (Εϊναι αξιοσημείωτες οι παραπομπές βιβλιογραφιών στο τέλος κάθε κεφαλαίου)

Καλογραμμένο με αρκετά στοιχεία τεκμηρίωσης. Διακρίνω βέβαια μια εμπάθεια και στόχευση προς ΚΚΕ.
Σε κάθε περίπτωση αξίζει να διαβάζεις όλες τις πλευρές και να κρίνεις μόνος σου.

Δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια να δοθεί "επιστημονικοφάνεια" στη λεγόμενη "δεξιά" αντίληψη της ιστορίας τη δεκαετία του '40. Προφανώς, επειδή η πραγματικότητα, δυστυχώς για τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, είναι αμείλικτη, οι 2 συγγραφείς δεν έχουν άλλο δρόμο από το να καταφύγουν στην "αποδόμηση". Τι εννοώ; Εννοώ ότι προσπαθούν να δικαιώσουν την πλευρά τους μέσω της αρνητικής προβολής του αντιπάλου. Δεν ασχολούνται δηλαδή τόσο πολύ με τους "αντιστασιακούς επαίνους" της αντι-εαμικής πλευράς.Άλλωστε να μην κοροϊδευόμαστε η αντιΕΑΜική πλευρά αν δεν ήταν ανοιχτά δωσιλογική (όπως Οργάνωσις Χ, ΠΑΟ, Τσάους Αντών, Τάγματα Ασφαλείας, ΕΑΣΑΔ) η αντίσταση που έκανε περιοριζόταν σε κάποια σαμποτάζ και κατασκοπεία (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, ΠΕΑΝ). Ασχολούνται κυρίως με την "σκοτεινή" πλευρά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Χωρίς φυσικά να θέλει κάποιος να αρνηθεί ότι και η ΕΑΜική πλευρά σε κάποιες πτυχές άσκησε βία κάτι που είναι αναπόφευκτο σε ταραγμένες εποχές, εν τούτοις μέσω απίστευτων διαστρεβλώσεων παρουσιάζεται ως ...γενικευμένη κόκκινη τρομοκρατία που απορρέει από το σχέδιο του ΚΚΕ να κατακτήσει την εξουσία (κάτι φυσικά που δεν ισχύει γιατί αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε ούτε συμφωνία του Λιβάνου, ούτε της Καζέρτας).

Τις τελευταίες δεκαετίες κάτι τέτοιες ιστορικές αναθεωρήσεις ηχούν καλά στα συντηρητικά αυτιά και σε μεταμοντέρνους "σχετικιστές". Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτού του είδους το ιστορικό ρεύμα (νέο κύμα λέγεται) δεν θα γίνει ποτέ κυρίαρχο και αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθεί στη θέση που του ανήκει, δηλαδή στο περιθώριο. Γιατί πολύ απλά βασίζεται σε σαθρά θεμέλια (έλλειψη πραγματικής κοινωνικής ανάλυσης, αυθαίρετος συγκρητισμός, πτωματολογία μέσω του αθροίσματος συμβάντων ασυσχέτιστων, μεροληπτική αξιοποίηση μαρτυριών).