ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Παρουσίαση

Μια μητέρα και ένας πατέρας ξεκινούν με τα δυο τους παιδιά ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο από τη Νέα Υόρκη ως την Αριζόνα μες στην κάψα του καλοκαιριού. Προορισμός τους η Απατσερία, η περιοχή που κάποτε ήταν η πατρίδα των Απάτσι. "Μα γιατί στους Απάτσι, Μπαμπά;" ρωτάει το δεκάχρονο αγόρι. "Επειδή ήταν οι τελευταίοι από κάτι" απαντάει ο πατέρας.
Στο αυτοκίνητο παίζουν παιχνίδια και τραγουδούν όλοι μαζί. Αλλά απ' το ραδιόφωνο δεν ακούνε μόνο μουσική, ακούνε και τις ειδήσεις για τη "μεταναστευτική κρίση": χιλιάδες παιδιά προσπαθούν να διασχίσουν τα νοτιοδυτικά σύνορα και να μπουν στις Η Π Α. άλλα συλλαμβάνονται κι άλλα χάνονται για πάντα στην έρημο. Καθώς το ταξίδι της οικογένειας εξελίσσεται, αντιλαμβανόμαστε πως και στο εσωτερικό της σοβεί μια κρίση. Μια ρωγμή ανοίγεται στη σχέση των γονιών τους και τα παιδιά τη νιώθουν σχεδόν κάτω από τα πόδια τους.
Ειπωμένο από διάφορες καθηλωτικές φωνές, αναμειγνύοντας κείμενα, ήχους και εικόνες, το Αρχείο των χαμένων παιδιών είναι ένα αξιοθαύμαστο λογοτεχνικό επίτευγμα. Είναι επίσης μια πολύ συγκινητική ιστορία για το πώς καταγράφουμε τις εμπειρίες μας και πώς θυμόμαστε αυτά που μετράνε περισσότερο, αλλά και για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη δικαιοσύνη και την ισότητα στις μέρες μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Η Luiselli επιστρατεύει μια καινοτόμο πρόζα για να αφηγηθεί μια αθάνατη ιστορία". (PEN America)

«Οι τρεις ξεχωριστές αφηγήσεις που μοιάζουν ασύνδετες δραματουργικά, θα συναντηθούν μέσα στην έρημο, στην καρδιά του Έκο Κάνιον. Τα δυο παιδιά-μυθιστορηματικοί ήρωες της πραγματικής ιστορίας της αφήγησης, χαμένα στην έρημο της Αριζόνας διασταυρώνονται ή φαντάζονται πως διασταυρώνονται σε ένα εγκαταλειμμένο βαγόνι τρένου, με τα παιδιά της φανταστικής ιστορίας από τις Ελεγείες των χαμένων παιδιών, το φανταστικό μυθιστόρημα που όμως βασίζεται στις ιστορίες από τα αληθινά παιδιά. Οι κραυγές των δυο παιδιών του ζευγαριού που φωνάζουν τα ονόματά τους δυνατά, για να ακουστούν από τους γονείς που τα ψάχνουν, αντιλαλούν πάνω στα βράχια του βουνού ενώ τη ίδια στιγμή νιώθει κανείς να δημιουργούν κι έναν άλλο αντίλαλο, μέσα στα τοιχώματα του κουτιού της Luiselli, σαν να φωνάζουν τα ονόματα όλων εκείνων των άλλων, αληθινών χαμένων παιδιών, που οι δικές τους φωνές είναι φευγαλέες σαν τους ήχους που δεν θα καταγραφούν. Γιατί αν φωνάξεις αρκετά δυνατά, αρκεί ένας άνθρωπος που νοιάζεται να βρίσκεται εκεί για να ακουστείς». (Ντορίνα Παπαλιού, bookpress.gr - 13/01/2020)

Περιεχόμενα

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ
Μετοικίσεις
Κουτί Ι
Πορείες και ρίζες
Κουτί ΙΙ
Εκτός αρχείων
Κουτί ΙΙΙ
Αγνοούμενοι
Κουτί IV
Αφαιρέσεις
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Απελάσεις
Χάρτες και κουτιά
Κουτί V
Ηπειρωτικό ρήγμα
Χαμένοι
ΑΠΑΤΣΕΡΙΑ
Κοιλάδες της σκόνης
Η καρδιά του φωτός
Έκο Κάνιον
ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Κουτί IV
Ντοκουμέντο
Κουτί VII