VAN GOGH

Παρουσίαση

Ο όρος μεταϊμπρεσιονισμός καθιερώθηκε από τον κριτικό τέχνης Ρότζερ Φράι το 1910 στη διάρκεια της έκθεσης «Ο Μανέ και οι εκπρόσωποι του μεταϊμπρεσιονισμού» που διοργανώθηκε στο Λονδίνο. Πλάι στον Μανέ ξεχώριζαν τα ονόματα των Σεζάν, Γκογκέν και Βαν Γκογκ, καλλιτεχνών που συσχετίστηκαν χάρη στο γεγονός ότι μπόρεσαν, ο καθένας ξεχωριστά, ακολουθώντας διαφορετικό δρόμο, να χαράξουν μια πορεία που απομακρυνόταν από τον ιμπρεσιονισμό και εγκαινίαζε ένα νέο σύνδεσμο μεταξύ του καλλιτέχνη και της πραγματικότητας. Η έννοια του μεταϊμπρεσιονισμού επεκτάθηκε με το πέρασμα του χρόνου, ώστε να περιλαμβάνει και την περίοδο που ακολούθησε την όγδοη και τελευταία έκθεση των ιμπρεσιονιστών το 1886. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Βαν Γκογκ ήταν η έντονη αυτονόμηση. Ο Ολλανδός ζωγράφος, που ως νέος υπήρξε ιδιαίτερα πηγαίος και ανακόλουθος στις επιλογές της ζωής του, από την αρχή σχεδόν της σύντομης πορείας του στο χώρο της τέχνης ακολούθησε με πεισματώδη αποφασιστικότητα μια κατεύθυνση πολύ προσωπική και μοναδική, η οποία, ενώ περιλάμβανε συγκρούσεις και ανταλλαγές ιδεών με άλλους νέους καλλιτέχνες της παρισινής αβάν γκαρντ, παρέμενε ακλόνητα πιστή στην επιθυμία που ο Βαν Γκογκ εξέφρασε τη στιγμή που αποφάσισε να δοθεί με όλο του το είναι στην τέχνη της ζωγραφικής: να γίνει «κολορίστας». Οι απαρχές αυτής της επιλογής εντοπίζονται στις εμπειρίες που από πολύ νωρίς βίωσε ο νεαρός ζωγράφος σε μια αποφασιστική στιγμή της ζωής του, κατά την οποία ήταν ιδιαίτερα επιρρεπής σε συγκεκριμένα ερεθίσματα της τέχνης αυτής, που εντυπώθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη του και συνέχισαν να τον επηρεάζουν μέχρι που αποφάσισε να αφιερώσει τον εαυτό του στην τέχνη. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)