ΤΟ ΓΚΟΛΕΜ ΚΑΙ ΤΟ ΤΖΙΝΙ

Κριτικές για το προϊόν

Στο συγκεκριμενο βιβλίο η συγγραφέας έχει προσπαθήσει να θίξει πάρα πολλά θέματα τα οποία ταλανίζουν την ανθρωπότητα διαχρονικά. Αν το έχει πετύχει, αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τον αναγνώστη. Αν κάποιος το δει σαν απλό παραμύθι, θα έπρεπε να το είχε τελειώσει σε 20 σελίδες. Όμως δεν είναι αυτή η ουσία του βιβλίου. Δεν είναι τυχαίο ότι το τζίνι έρχεται από τον αραβικό κόσμο και το γκόλεμ από τον εβραϊκό. Μπορεί στη Μ. Ανατολή να σφάζονται και να σκοτώνονται για αιώνες, αλλά οι μετανάστες από όπου και αν προέρχονται μοιράζονται τους ίδιους φόβους σε έναν νεό και ξένο κόσμο, όπου ούτε τη γλώσσα ξέρουν, ούτε και τις συνήθειες των ανθρώπων εκεί. Βλέπουμε λοιπόν τόσο τους άραβες όσο και τους εβραίους να συνυπάρχουν αρμονικά στη Ν. Υόρκη, με κοινό σκοπό την επιβίωση. Γιατί εκεί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και οι διαμάχες στη Μ. ανατολή είναι σχεδόν σε άλλο πλανήτη γι' αυτόυς. Μέσα από τους 2 ήρωες και τους χαρακτήρες που τους περιβάλλουν, η συγγραφέας αναλύει τον αιώνιο φόβο του ανθρώπου για το θάνατο και την προσπάθειά του να τον αποφύγει, τη διαφορετικότητα και την έχθρα που νιώθει ο υπόλοιπος κόσμος για το διαφορετικό, τη θρησκεία και την κοινωνία, που μέσα από έναν πυκνό ιστό παραδόσεων επιβάλει διαχρονικά τα κλισέ της και πιέζει με τα πρέπει της. Οι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να υπακούσουν σε αυτά, οδηγούνται σε φαινομενικά σωστές επιλογές, οι οποίες όμως έχουν μοιραία κατάληξη, γιατί τελικά δεν είναι αυτό που θέλουν οι ίδιοι. Τέλος, μέσα από τη διήγηση της ζωής του τζιν, αντιλαμβανόμαστε αυτό που έχουν πει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: "το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον". Ότι και να έκανε το τζινι, μετά από 1000 χρόνια πέφτει πάνω στη Νέμεσή του, χωρίς να μπορεί να το αποφύγει. Όπως και η ίδια αυτή Νέμεση δεν ήξερε ότι τελικά θα έπεφτε πάνω στο τζινι, όπως η πεταλούδα πάνω στη λάμπα. Το βιβλίο λοιπόν μέσα από αυτό το ζευγάρι του φανταστικού κόσμου ξεδιπλώνει μπροστά μας μια τεράστια αλληγορία. Και έτσι θα πρέπει να το δει ο αναγνώστης.

Ωραίο, αλλά καθόλου αυτό που περίμενα. Για το παραμυθένιο θέμα του ήταν πολύ σφιγμένη, φοβισμένη η γραφή, οι χαρακτήρες δεν με τράβηξαν, η ιστορία δεν με συνεπήρε. Είχε, όμως, μερικές εκπληκτικές σκηνές και ιδέες, που μακάρι να ήταν πιο πολλές.

Τι περίμενα. Περίμενα ένα αστικό παραμύθι για ένα τζίνι και ένα γκόλεμ και ότι αυτό συνεπαγόταν μέσα στην φαντασία μου. Τι πήρα; πήρα μια άκρως περιγραφική νουβέλα της Νέας Υόρκης του 19 αιώνα, μη ολοκληρωμένους χαρακτήρες λες και η συγγραφέας έκανε αγγαρεία όταν έπρεπε να σταματήσει για να περιγράψει τους χαρακτήρες, χαρακτήρες οι οποίοι (μερικοί) δεν είχαν κανένα λόγο ύπαρξης, μια ανυπόφορα αργή εξέλιξη της ιστορίας, ασύνδετες ιστορίες μεταξύ τους, μαθήματα σχετικά με την εβραϊκή παράδοση και μια αποκάλυψη στο τέλος που έκατσε σαν κερασάκι στην άγλυκη τούρτα. Αυτά σίγουρα δεν τα φανταζόμουν όταν αγόραζα το βιβλίο βάση της υπόθεσης ούτε καν στα όνειρα μου στα χειρότερα από αυτά και κλείνω με ένα κλεμμένο αλλά καλό, Note to authors: Researching your novel is great! Putting absolutely ALL of your research into your novel is boring.