ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΣ

Παρουσίαση

Η μοίρα της Χαρίκλειας σφραγίστηκε προτού γεννηθεί, όταν η μάνα της την αρραβώνιασε με τον Γιάννη. Τα παιδιά μεγαλώνουνε φίλοι, και αγαπιόνται.
Έρχεται πόλεμος, και το πατέρας της την πιέζει να πάρει τον Κωνσταντή, εύπορος και ικανός να την σώσει από τις φρικαλεότητες. Τι θα κάνει;
Οι τρομακτικές και αδυσώπητες περιστάσεις και διώξεις της γενοκτονίας αιματοκυλούν και χωρίζουνε κόσμο.
Ποιος θα επιβιώσει, και ποιος θα κερδίσει το ύπουλο παιχνίδι της ζωής; Ποιος θα ξανασμίξει; Ποιανού ιδανικά και αγάπη θα παραμένει άθικτη στα καταστροφικά δεινά της μεγάλης συμφοράς; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια ενεργοποίησης της μνήμης μας. Η διαφορά στην καταγραφή του Κώστα Χρυσού έρχεται να συμπληρώσει τις αναφορές στο δράμα, χρησιμοποιώντας μία και μοναδική πέννα γραφής και πνεύμα. Και γίνεται περισσότερο ελκυστική για τους αναγνώστες, επειδή διυλίζεται από της καρδιάς του το κάλεσμα και η ψυχή των αγαπημένων του προγόνων. Εκεί όπου ανταμώνονται δύο κόσμοι, του παρελθόντος και του παρόντος, που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά" (Καστανίδης Θεόφιλος)

Το βιβλίο βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία κατά την περίοδο της Ποντιακής Γενοκτονίας, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, που διέπραξαν οι Νεότουρκοι εθνικιστές, που διαπνέονται από αντιοθωμανικά συναισθήματα, και έχουν επικρατήσει πραξικοπηματικά από το 1908.
Το θέμα είναι βαθύ και ευρύ και θέτει ερωτήματα -όχι μόνο πνευματικά- αλλά και εκείνα, που δεν απαντώνται παρά μέχρι να παιχτεί το έργο.
Το βιβλίο είναι πάθος για έναν ολόκληρο πολιτισμό, που παρά λίγο, να εξαφανιστεί. Γενοκτονία φαίνεται να είναι της μόδας - ένας πολιτισμός καταπτοεί άλλο. Αλλά αυτή δεν είναι ακόμα μια άλλη σκοτεινή (και στεγνή) απαγγελία αυτού του φρικτού φαινομένου, αλλά μια πρόσκληση για να γιορτάσουμε τη ζωή, τη συμμετοχή του αναγνώστη στις μυστικές σκέψεις και σπινθηρίζον χιούμορ που συμβαίνει εδώ, στην πατρίδα της Χαρίκλειας, με αναμνήσεις, διαλέκτους του λόγου, ιδιώματα κοινωνικών πρότυπων και τους περιορισμούς των, την οικογενειακή πολιτική, κουσούρια, συνταγές, αρώματα, πίστη, προσευχές και τελετουργικούς δείπνους, γάμους και τη δημιουργία τους, την επιβίωση.
Έγραψα το βιβλίο πρώτα γιατί ήξερα τους πρωταγωνιστές και δεύτερο γιατί ήξερα την ιστορία της ζωής των, και ήμουν υποχρεωμένος να την πω - κάτι σα φόρο τιμής στους προγόνους μου. Για μένα ένα ιστορικό μυθιστόρημα είναι ένα "Μυθιστόρημα" και προσπάθησα να χτίσω το Μύθο γύρω από την Ιστορία. Ιστόρια και Πολιτισμό που ερεύνησα εκτενώς σε βιβλία, σε τόμους από τα Ποντιακά Αρχεία, στο Διαδίκτυο, και στην οικογένειά μου. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)