ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974 (ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ)

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Παρ'ότι το βιβλίο αναφέρει πως αναλύει τα αρνητικά στοιχεία της ελληνικής ιστορίας,επαινεί αρκετά από τα πολιτικά πρόσωπα παρά τις εμφανείς του μαρξιστή Ραφαηλίδη με αυτά με βάσει των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας. Το χιούμορ κάνει την ανάγνωση ακόμη πιο ευχάριστη προσπαθώντας να δώσει μια αισιόδοξη βλέψη για την ελληνική πολιτική ζωή και όχι απλά να "κράξει" και φυσικά να μας διδάξει "λεπτομέρειες" οι οποίες όμως επηρεάζουν ακόμη και τώρα τα μυαλά των Ελλήνων.

Ο συγγραφεας επιθυμει στο συγκεκριμενο πονημα,να καταγραψει κυριως,οπως λεει στο οπισθοφυλλο,την "αρνητικη μας ιστορια",διοτι οπως επισης γραφει,στην ιστορια ενος τοπου δεν ανηκουν μονο οι ηρωες,αλλα και οι προδοτες και τα καθαρματα!Δεν νομιζω οτι μπορει καποιος λογικος ανθρωπος να διαφωνησει με την τελευταια αυτη προταση!Οι αποριες μου και οι ενστασεις μου ειναι οι εξης.Γιατι δεν κατεγραψε και την "αρνητικη" ιστορια των υπολοιπων λαων,για τους οποιους με τοσο ζηλο καταπιαστηκε σε αλλα βιβλια του(Αραβες, Εβραιοι, Βαλκανιοι κλπ);Υποστηριζει επισης στο οπισθοφυλλο, οτι "το βιβλιο αυτο αγαπαει την Ελλαδα και γι'αυτο δεν την κολακευει"!Φαινεται οτι στο μαρξιστοαναθρεμμενο μυαλο του Ραφαηλιδη,δυσκολα μπορουσε να χωρεσει κατι αλλο εκτος απο το σχημα "θεση-αντιθεση",διοτι προφανως μεταξυ κολακειας και χολης,υπαρχει τεραστιο χασμα και το βιβλιο αυτο μονο χολη βγαζει(πλην τι αλλου; του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ φυσικα...).Και για να γινω πιο συγκεκριμενος ως προς το περιεχομενο του βιβλιου,ακομα και αν καποιος θελει να γραψει συνοπτικα και ευχαριστα(οπως δηλωνει την προθεση του ο συγγραφεας),αν θελει να εχει αξιωσεις σοβαροτητας και αξιοπιστιας,πρεπει α)να αποφευγει να κανει συνεχως αρνητικους/ειρωνικους χαρακτηρισμους σε προσωπα για τα οποια γραφει!Ας παραθεσει τα ντοκουμεντα και τα επιχειρηματα του και ας αφησει τον αναγνωστη να κρινει αν ο ταδε,ηταν "καθαρμα","προδοτης","ψευτοδημοκρατης" κλπ β)να παραθετει στο τελος του βιβλιου του, την χρησιμοποιουμενη απο αυτον βιβλιογραφια και ΚΥΡΙΩΣ να εχει παραπομπες μεσα στο ιδιο το κειμενο σε πηγες και σε στοιχεια,ωστε να μπορουμε ευχερως να δουμε πως τεκμηριωνει τα λεγομενα του!Οπως καταλαβαινετε, ο Ραφαηλιδης δεν πραττει κατι απο αυτα.Στα αρνητικα επισης του βιβλιου,η εμμονη του συγγραφεα σε ζητηματα εθνολογικου ενδιαφεροντος(ποσο "Ελληνες" ειμαστε, τι ηταν οι Αρβανιτες κλπ)στα οποια μην εχοντας την παραμικρη επιστημονικη καταρτιση, απλα γινεται γραφικος.

Αυτό που μου άρεσε στο συγκεκριμένο βιβλίο (παλαιότερη έκδοση του 2010), είναι ότι πραγματεύεται τις ιστορικές περιόδους που επέλεξε να διερευνήσει ο συγγραφέας με χιούμορ, καυστικότητα και αρκετά κριτική διάθεση. Μαθαίνει αρκετά ο αναγνώστης. Ιδιαίτερα η περίοδος από τον εμφύλιο και ως το 1974 έχει μεγάλο ενδιαφέρον, κσθώς τα γεγονότα ακόμη ρίχνουν τη "σκιά" τους στο σήμερα αλλά δε διδάσκονται επαρκώς στο σχολείο.