ΚΑΓΚΟΥΡΟ

Παρουσίαση

ΑΘΗΝΑ 2015. Ο νεαρός Ορφέας, υπάλληλος της υπό κατάργηση Δημοτικής Αστυνομίας, βρίσκεται σε διαθεσιμότητα, με ενδεχόμενο την απόλυση ή τη μετάταξη σε άλλη υπηρεσία. Τελικά μετατάσσεται σε φυλακή για βαρυποινίτες ως σωφρονιστικός υπάλληλος.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Δημήτρης, δάσκαλος, με μία παλαιική αίσθηση του χρέους, επιμένει ότι πρέπει να δεχτεί τη μετάταξη. Ο Ορφέας όμως έχει ήδη δρομολογήσει ένα νέο ξεκίνημα, κάπου αλλού, μακριά, μαζί με το κορίτσι του, τη Μαρίνα, παρά τις αντιρρήσεις του Δημήτρη... Θα τα καταφέρουν; Και ποιος θα "δικαιωθεί" στο φινάλε; Η απάντηση εναπόκειται στην ανάγνωση - ή ίσως στον αναγνώστη... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Στο καινούργιο έργο του Καγκουρό, ο Βασίλης Κατσικονούρης επιχειρεί να χαρτογραφήσει το σύνθετο, νεοελληνικό, διχασμένο κοινωνικό και ψυχικό τοπίο. Διαπλέκει αριστοτεχνικά το ατομικό με το συλλογικό [...] Μια τέτοια ιστορία μας αφηγείται ο συγγραφέας, συνδυάζοντας ευρηματικά τον αρχετυπικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης με τα πρόσωπα του νεωτερικού, τσεχωφικού Γλάρου [...]" (Λέανδρος Πολενάκης, "Η Αυγή της Κυριακής"
"[...] Το σημείο όπου το έργο αποκτά αξία βρίσκεται εκεί όπου τα πράγματα χώνονται κάτω από το άνοιγμα της τρέχουσας πραγματικότητας, για να κινηθούν προς άλλα, άφαντα, υπόγεια ύδατα". (Γρηγόριος Ιωαννίδης, "Η Εφημερίδα των Συντακτών"
"Το έργο του Κατσικονούρη είναι σφιχτό στην πλοκή και με εργασμένους χαρακτήρες. Κουρδισμένο για μια συγχορδία εκτάκτου ανάγκης, έχει τα χαρακτηριστικά μοιραίας χιονοστιβάδας σε αργή κίνηση. Κανένας από τους ήρωες δεν μπορεί να ξεφύγει από την τροχιά της". (Ηρακλής Λογοθέτης, "Επένδυση")
"Με μια γλώσσα καθημερινή επιχειρεί να αποτυπώσει τον παλμό της Ελλάδας της κρίσης [...] Οι χαρακτήρες που πλάθει έχουν ταυτότητα, είναι αναγνωρίσιμοι και οικείοι, μιλούν απλά και λένε αλήθειες". (Μυρτώ Λοβέρδου, "Τα Νέα")
"Το τέλος [...] είναι σοκαριστικό αφού στον δρόμο που βαδίζουμε όλοι μας προς τον εξαγνισμό και την κάθαρση ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να απελευθερώσουμε δυνάμεις που ο πρότερος βίος μας καθιστά υπεύθυνες για τον ίδιο μας τον εαυτό". (Ιωάννα Μπλάτσου, Greek Play Project)