«ΚΟΜΜΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ, ΟΜΑΔΑ ΠΟΤΕ»

Παρουσίαση

Ο φίλαθλος πηγαίνει στο γήπεδο πρωτίστως για να χαρεί, να ξεδώσει, να διασκεδάσει, να συνομιλήσει, να θυμηθεί ή να ξεχάσει. Και μια ωραία παράσταση, είτε αυτή είναι μουσική είτε θεατρική, χορευτική ή αθλητική, παράγει πολιτισμό.
"Η τελευταία ιερή παράσταση των καιρών μας", όπως ο Παζολίνι αποκαλούσε τα ποδοσφαιρικά ματς, δεν διαρκεί από το πρώτο έως το τριπλό σφύριγμα του διαιτητή. Συμπεριλαμβάνει, επίσης, την παρουσίαση των ομάδων, τη μουσική επένδυση, το τραγούδι της εξέδρας, το χειροκρότημα, τα έξυπνα συνθήματα, την πανδαισία των χρωμάτων, το πείραγμα της παρέας.
Ο Έλληνας μουσικοσυνθέτης λάτρεψε το ποδόσφαιρο, όσο κι ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Αλμπέρ Καμί, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι, ο Γεβγκένι Γεφτουσένκο, ο Μανόλης Αναγνωστάκης, η Μάγια Πλισέτσκαγια, ο Λουτσιάνο Παβαρότι, ο Χοσέ Καρέρας, ο Θάνος Μικρούτσικος. Όποτε οι επαγγελματικές, κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητές του το επέτρεπαν, αρεσκόταν να βλέπει ποδόσφαιρο. Απολάμβανε την ταχύτητα, τον ρυθμό, το απρόβλεπτο της κίνησης, τη μαγεία που εξέπεμπαν οι "ποιητές της μπάλας". Ταυτίστηκε με τους άσους των γηπέδων. Τους ενέπνευσε με τη μουσική του. Εισέπραττε ιδέες και δύναμη από το ταλέντο τους.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, το 2003, σε εκδήλωση με κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές στο ξενοδοχείο "Χίλτον", δεν απέφυγε τη συγκίνηση. "Αν μου έλεγαν πως σήμερα θα έχω ένα γεύμα με τον Μπετόβεν, τον Σούμαν και τον Βάγκνερ, δεν θα χαιρόμουν όσο τώρα που βρίσκομαι μαζί σας", υπογράμμισε. Όταν, μάλιστα, κάθισε δίπλα στον ενενηνταδυάχρονο και αείμνηστο σήμερα Αχιλλέα Ανδριανόπουλο, αποκάλυψε ότι αυτός και τα τέσσερα αδέλφια του, που μεγαλούργησαν στη δεκαετία του 1930 με τη φανέλα του Ολυμπιακού και της ελληνικής εθνικής ομάδας, ήταν τα παιδικά του ινδάλματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Ο ΜΙΚΗΣ ΜΑΣ του Νίκου Μάλλιαρη
Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι
Ο Μίκης στο πλευρό της Εθνικής Ομάδας
Το γελαστό παιδί
Ο ύμνος της Εθνικής Ομάδας
Οι νεαροί Πειραιώτες και τα «Παιδιά του Πειραιά»
«Βία είναι η Εξουσία!»
Όταν ο Μίκης έπαιξε ποδόσφαιρο
Στα γήπεδα της Ελλάδας
Αφετηρία κάθε τέχνης, η ποίηση και η μαγεία
Μια βραδιά με τους άσους των γηπέδων
Η σχέση του Μίκη με τους διεθνείς
«Χαίρομαι που σας βλέπω μονιασμένους σαν αδέλφια»
Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη
Ο ελληνικός λαός ζει με το ποδόσφαιρο
«Οι ποδοσφαιριστές είναι είδωλα συνδεδεμένα με τα όνειρα και τα ιδανικά του λαού»
Ο Γιώργος Κούδας έχει δάχτυλα πιανίστα
Ένα... γεύμα με τον Σοστακόβιτς
Πρώτα παίζεις μπάλα και μετά επιλέγεις κόμμα
Κάποιος γεννιέται και πεθαίνει με τα χρώματά του
«Στη ζωή μου είχα δύο κακά: ήμουν αριστερός και ποδοσφαιρόφιλος»
«Αριστερό» και «δεξιό» ποδόσφαιρο
Όταν έλαμψε ο «Αστέρας 2004»
«Φίλοι μου, αυτό πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά»
Ευχαριστίες