ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ

Παρουσίαση

Πρωτοποριακός πεζογράφος και ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μαχητικός αρθρογράφος αλλά και αμφιλεγόμενος ιστορικός, ο Γιάννης Σκαρίμπας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πεζογράφους της λεγόμενης "Γενιάς του '30".
"Ιδιότυπος, αντικομφορμιστής, αναρχικός, πρωτότυπος, μοναδικός, αιρετικός, στυλίστας, σουρεαλιστής" είναι κάποια από τα επίθετα που τον συνοδεύουν. Ο κατακερματισμός της ταυτότητας των ηρώων, η ιδιάζουσα γλώσσα του, η εξάρθρωση της σύνταξης, η υψηλή αυτοαναφορικότητα της γραφής του, η εσωτερική διακειμενικότητα, οι παραδοξολογίες, το υπερρεαλιστικό στοιχείο, η καυστική σάτιρα, ο κλαυσίγελος είναι μερικά από τα διακριτά στοιχεία της νεωτερικότητας του πεζού του λόγου.
Στο συγκεκριμένο μελέτημα αναλύονται, αρχικά, οι γλωσσικές ιδιομορφίες που διαμόρφωσαν το ιδιαίτερο εκφραστικό όργανό του. Παράλληλα, σε δεύτερη φάση, διερευνώνται τα στοιχεία τα οποία συνθέτουν τον χαρακτήρα του παραλόγου που διακρίνει τα βιβλία του, όσο ακόμη οι παραδοξολογίες και οι σχέσεις του με τον υπερρεαλιστικό τρόπο γραφής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το πρόσωπο
Έργα και ημέρες
Ο Σκαρίμπας και η εποχή του
ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ: ΙΔΙΟΛΕΞΙΑ
Καϋμοί στο Γριπονήσι (1930)
Το Θείο Τραγί (1933)
Μαριάμπας (1935)
Το Σόλο του Φίγκαρω (1938)
Το Βατερλώ δυο γελοίων (1959)
Η μαθητευόμενη των τακουνιών (1961)
ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ
Κοινά χαρακτηριστικά των ηρώων
Το υπερρεαλιστικό στοιχείο
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ
Χαλκίδα, η αόρατη πόλη
Η πόλη και τα φαντάσματα
Η πόλη και η μουσική
Η πόλη και τα γοβάκια
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ