ΠΩΣ Η ΖΩΗ

Παρουσίαση

Μόνο με τα μάτια αναπνέω.
Φτάσαμε απένταροι
σε δανεική πατρίδα.
Κύριε εισπράκτορα,
μ' ενέχυρο την ψυχή μου,
τι μου δίνεις;

Σε χαρτιά τετραγωνισμένα
ανακουφίζονται σταματημένοι
οι λεπτοδείκτες.
Οράματα που δεν ξέρω
η απομυθοποίηση αρρωστημένων σύννεφων.

Για ποια βροχή μιλάς;
Μπόρα του δεκάλεπτου
είναι μια απλή συνωμοσία.

Μην με ακουμπάς με αγωνίες.
Σκιάζομαι.
Άσε τον πόνο στον χρόνο.

Γιατί μου επιτρέπω σε κλειστές σοφίτες
να φαντάζομαι σιλουέτες που χορεύουν;
Φορούν άρωμα απ' τους τοίχους,
μόνο με το φως της αύρας τους
κι ας είναι τα πόδια τους τάφος.

Θα φορέσω γυαλιά ηλίου
και τη νύχτα πλέον
με την αιώνια βροχή.

Έτσι προχωρώ.
Επιμένω ν' ανήκω
εκεί που ξεκουράζομαι.

Φαντασία και πραγματικότητα
έχουν τον ίδιο δημιουργό. [Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Η ΑΡΧΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΩΔΙΝΗ
ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
ΑΠΟΝΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ
ΒΡΑΔΥ
ΔΙΔΟΜΑΙ, ΠΡΟΔΙΔΟΜΑΙ, ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ
ΚΑΤΑ ΚΡΙΣΗ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
VENI
VIDI
VICI
ΑΛΙΝΤΑ
ALPER
ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΨΑΧΝΑ
ΑΝΙΑ
ΨΕΜΑΤΑ
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΜΠΙΛΙ
Ο ΑΙΤΩΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ
ΑΙΩΝΙΑ Η ΒΡΟΧΗ
ΠΑΣΧΑ
Πως η ζωή
ΔΙΛΗΜΜΑ
ΛΥΤΡΩΣΗΣ ΑΝΑΣΑ
ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΠΟΤΕ
ΟΜΙΚΡΟΝ
ΕΞΙ ΕΠΙΛΟΓΟΙ