Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ

Παρουσίαση

το παρατσούκλι
(παππούς Αντώνης)

απ' του μπαμπά μου τον μπαμπά
μου δόθηκε το όνομα
(όμως εγώ νομίζω κι άλλα)·
κι ένα παρατσούκλι (γέλια που κάναμε μικρά!),
δικό του χρόνια πριν,
μου το κοτσάραν
ένα καλοκαίρι
(έτσι πως κάνουν στα χωριά).

κι όλες οι γιαγιάδες,
Αντωνάκη, μου φωνάζαν,
ίδιος είσαι ο παππούς σου,
ίδιοι είστε, μια κοψιά!

πώς θα 'τανε (το σκέφτομαι συχνά πυκνά)
άραγε ο παππούς;
πώς θα 'ταν έξω από τη φωτογραφία
πώς θα 'μασταν
ο ένας τον άλλον
αν προλαβαίναμε
στα ζωντανά;
[Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Μπαλάντα για την απρόσμενη αρχή
Το παρατσούκλι
Έκτακτο δελτίο ειδήσεων
Το κτήμα του Δρακόπουλου να γίνει πάρκο!
Το δικαίωμα στην τεμπελιά του Paul Lafargue
Το ραδιοφωνάκι
Ο Nietzsche για τους ποιητές
Στον δάσκαλό μας Γεράσιμο Βώκο
Ο Beckett και η γλώσσα (Ι)
Στη Mae, τη γάτα του Κώστα και της Ρούλας, που επέστρεψε στο άπειρο
Διάσταση του αίματος
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
Κοντολογίς δεν γράφω όταν έχω χρόνο, αλλά στην εξορία του
Η ιστορία που γράφεται ξανά
Ο Beckett και η γλώσσα (ΙΙ)
Ψίθυρος
Από τις Εποχές του Μανόλη Αναγνωστάκη
Μεταπολεμικά
Αυτοφωτογραφία σε οθόνη αφής
Τσιγάρο στο μπαλκόνι
Η πλαστογραφία μου
Τι θα γίνει μ' αυτό το παιδί;
Μπαλάντα για ένα πολύτιμο σκιάχτρο