Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΛΕΥΡΑ

Παρουσίαση

Γεννήθηκα τριάντα ένα ακριβώς χρόνια μετά την Καταστροφή, και η Μικρά Ασία ήταν εξ αρχής παρούσα στην ζωή μου. Παρούσα σχεδόν ανεπαισθήτως, σαν να υπήρχε μια αδιόρατη γραμμή στον χρόνο που με χώριζε από έναν κόσμο, από ένα πριν που δεν ήταν μόνο χρονικό και που δεν το είχα γνωρίσει. Ήταν μάλλον μια αίσθηση και μια εντύπωση για κάτι το σημαντικό, παλαιότερό μου κατά τι στον χρόνο, που είχε καταποντισθεί και για το οποίο παραδόξως κανείς ή σχεδόν κανείς γύρω μου δεν μιλούσε. Ίσως γιατί στην εποχή μου η οικογένεια είχε πλήρως, και από καιρό, αποκατασταθεί οικονομικά και επομένως είχε εκλείψει η σύγκριση -συνήθης στον προσφυγικό κόσμο- ανάμεσα στην ευημερία του χθες (την οποία συχνά οι πρόσφυγες υπερέβαλλαν λόγω νοσταλγίας και ματαιοδοξίας, αλλά και για να έχουν από πού να κρατηθούν) και τις δυσκολίες του σήμερα. [...] (Από την έκδοση)