ΙΒΑΝ ΒΑΣΙΛΙΕΒΙΤΣ

Παρουσίαση

Ο ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΟΥΛΓΚΑΚΟΦ ΑΝΗΚΕΙ Σ' ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ δημιουργών που πέρασαν μέσα από το καμίνι όλων των γεγονότων που συγκλόνισαν την Ρωσία κατά τα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ου αιώνα.
Ταλαντούχος, παραγωγικός, ακαταπόνητος, έγραφε διαρκώς πεζά και θεατρικά έργα, επιφυλλίδες και διηγήματα, κληροδοτώντας μας ένα τεράστιο πανόραμα εικόνων, ηρώων, ιδεών για την εποχή του.
Το κυριότερο όμως είναι ότι ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ δεν είναι ότι κατέγραψε μόνο την εποχή του, αλλά ότι πρόβλεψε και το μέλλον, περιγράφοντας τον ζόφο και την απελπισία του ανθρώπου, ο οποίος μέσα στην περιδίνηση της ιστορίας βρίσκεται αιχμάλωτος του ολο-κληρωτισμού.
Αριστοκράτης του πνεύματος και εργάτης της γραφής ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ αφιέρωσε τη ζωή του στη ρωσική λογοτεχνία και δραματουργία, είχε όμως το θλιβερό προνόμιο να δει τα έργα του να απαγορεύονται και τα μυθιστορήματά του να καταχωνιάζονται στα συρτάρια των κρατικών εκδόσεων λογοτεχνίας. Η ιστορία άργησε πολύ να τον δικαιώσει, πράγμα που ήρθε πολλές δεκαετίες μετά το θάνατό του, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της τελευταίας του συζύγου, αλλά και των λίγων πιστών μυημένων στο έργο του επιμελητές και κριτικούς.
Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζει και αυτός ο μικρός κύκλος θεατρικών έργων, τα οποία μπορεί στην εποχή τους να κατατάχτηκαν στην κατηγορία του Φανταστικού, στην πραγματικότητα όμως αποτελούν μεγάλες ψηφίδες μίας άλλης ολοκληρωμένης προσέγγισης που στις μέρες μας αποκαλείται λογοτεχνίας της Αντι-ουτοπίας.
"Το διαμέρισμα της Ζόγιας", μαζί με τα έργα του Γιεβγκένι Ζαμιάτιν, του Αντρέι Πλατόνοφ, του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, του Αλεξέι Τολστόι κ.ά. αποτελούν μία πολύτιμη παρακαταθήκη της γενιάς των λογοτεχνών των δεκαετιών του 1920 και 1930, η οποία συνεχίζει τις μεγάλες παραδόσεις της ρωσικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα. [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Προλόγισμα για την ιστορία του κειμένου
Ιβάν Βασίλιεβιτς