DE PROFUNDIS, ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Παρουσίαση

Στο "καταφύγιο", κοντά στο τριζοβόλημα της φωτιάς, στον ήχο της βροχής και στης άνοιξης τις αύρες, ανδρώθηκε η φιλία του Μητροπολίτη Νικόλαου με τον άθεο μηχανικό Κορνήλιο Βερόνη, μια καθαρή συναναστροφή, απαλλαγμένη από μικρότητες και φθηνές παραστάσεις αποκριάτικου βίου. Σε πλούσιο αφηγηματικό χρόνο, με εικονοπλασία επενδεδυμένη με βάθος πνευματικό, μια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήματος, εμπλέκοντας στον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει -κατά την ανατρεπτική τους συμπόρευση- στις άγνωστες συμπαντικές στιγμές του Ιησού και της Μαγδαληνής που αναδύονται μέσα από τα μυστικά Τετράδια του γερο-Πιτσιρίκου.
Τετράδιο τέταρτο, σελίδα τριάντα μία: Είχαν απομακρυνθεί... "Γιατί, Κύριε μου, αφήνεις να Σε σταυρώσουν;" ψιθύρισε με απόγνωση. "Τυπώνω Μαρία στο σώμα μου αυτά που δεν λέγονται". "Και τι θα κερδίσεις, Βασιλιά μου;" "Πολλές φορές Μαρία, δεν έχει σημασία πόσα κέρδισες, αλλά πόσα δεν έχασες. Κι εγώ ετοιμάστηκα για να τα δώσω όλα. Στύβω τις πέτρες και ματώνω"...
Η Άσπεργκερ αδελφή του Μητροπολίτη, αμείλικτα προκλητική, δηλώνει παρούσα και πλέκει στον κόσμο της το όνειρο με την πραγματικότητα, με απεγνωσμένη γενναιότητα και με πολεμική διάθεση ενάντια στην ανθρώπινη αλλοτρίωση. Και ο συγγραφικός προβολέας ανάβει, για να φωτίσει την Ψυχανάλυση παράλληλα και τη ζωή των άλλων ολοζώντανων χαρακτήρων, που υπόσχονται να μιλήσουν σε συλλεκτικές στιγμές, να ανατρέψουν βεβαιότητες, να υποτάξουν τις εκατονταρχίες του ψεύδους και να αφήσουν τη βροχή να συνοδεύει το παράπονό τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Μέσα στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται από την ορμή της επαφής ανάμεσα στην ιερότητα και τον αισθησιασμό, ο άντρας, από τον χώρο της εκκλησίας, και η γυναίκα, λειτουργός της δικαιοσύνης, αισθάνονται τον έρωτά τους να φλέγεται αλλά και να εξυψώνεται καθώς ανασαίνει τα ίχνη του μυστηρίου που αναδύεται από τη θέρμη της συνάντησης μεταξύ του Ιησού και της Μαγδαληνής. Το γενναίο ζευγάρι αγγίζεται ολοένα με το συνταρακτικό του αρχέτυπο, και η ιστορία τους μας συνεπαίρνει καθώς η τέχνη του Χαλκίτη την οδηγεί με σοφία και πάθος από τα εξωτερικά τοπία της στα άδυτα του σύμπαντος και της καρδιάς μας». (Παναγιώτης Δόικος, Αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)