Γυναίκες που επιστρέφουν

Παρουσίαση

Οι ιστορίες εννιά γυναικών από τις παραλογές του δημοτικού τραγουδιού έδωσαν την αφορμή σε ισάριθμα χαρακτικά έργα που μιλούν για τις εκφάνσεις του πόνου. Τα αρχετυπικά μοτίβα της θυσίας, του αποχωρισμού, της κακοποίησης, της βίας, της προσμονής, τοποθετήθηκαν σε ένα άχρονο και άτοπο εικαστικό περιβάλλον, όπου αποτυπώνεται ο θρήνος των γυναικών.
Ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης κλήθηκε να διηγηθεί εκ νέου τις ιστορίες αυτές, έχοντας όμως πλέον ως αφετηρία τα χαρακτικά και όχι τα δημοτικά τραγούδια. Δημιούργησε έτσι μια νέα αφήγηση του πόνου των γυναικών που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

«(..) παράδοση είναι και τα δημοτικά τραγούδια που τίθενται ως υπόβαθρο της σύγχρονης διηγηματογραφίας. Πάνω στην αύρα τους και στις γυναίκες που βίωναν την πατριαρχική εξουσία, ο εικαστικός Φώτης Βάρθης φτιάχνει έντεκα χαρακτικά. Και πάνω σ’ αυτά ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης γράφει ισάριθμα διηγήματα. (...) Μ’ αυτόν τον τρόπο, κάθε ιστορία περνά από το ρεαλιστικό πλαίσιο της αφήγησης στο αόριστο του παραμυθιού, από το σταθερό έδαφος της ιστορίας στην κινούμενη άμμο της ποίησης, από τη στεριά της γυναίκας που υποφέρει στη θάλασσα των συναισθημάτων της». (Γιώργος Ν. Περαντωνάκης, bookpress.gr, 04/12/2020)