ΑΠΟ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤ΄ ΑΚΡΩΤΗΡΙ

Παρουσίαση

Πάνε τόσα χρόνια που κάποιος φίλος χαμένος πια μου 'πε πως η φαντασία του καταστράφηκε. Μ' άλλα λόγια ομολογούσε, εκείνο το απόγευμα πως όλα είχαν τελειώσει. Τίποτε δεν θα αποκαλυπτόταν έπειτα από μια τέτοια ήττα. Καμιά σημασία δεν μπορεί ν' απομείνει μετά από τέτοιο φριχτό σπαραγμό.
Στη μνήμη λοιπόν εκείνης της ελπίδας που ξοδεύτηκε για πάντα, γύρεψα να γράψω ένα παραμύθι. Θα μοιάζει, είπα με τ' αρχαία σημάδια. Μ' ένα δέντρο ή μια παράταιρη πέτρα στην κοίτη του χειμάρρου. Όλα θέλω να είναι καινούρια σ' εκείνη την αγέννητη περιουσία. Οι στίχοι του θα προκύψουν μέσα απ' ό, τι παιδικό σώθηκε σε πείσμα του καιρού και της παράξενης ζωής μας. Τους ήρωές μου θα τους αναζητήσω στα θρυλικά βεστιάρια στο βάθος του αυτοσχέδιου κόσμου που αναπλάθει η άδεια μας καρδιά. Ένα άγαλμα που αποκτά ψυχή ανθρώπινη, μια πόλη που παλεύει με τις τελευταίες γραμμές της άμυνάς της, φορτωμένη αιώνες, ταξιδιώτες, επαναστάσεις, πλήθη. Όλα λέει, να χωρούν στη μικρή της σκηνογραφία που είναι σπαρμένη καθρέφτες έτσι που τίποτε να μην μπορεί να κερδίσει όση αλήθεια κρύβουν εκείνα τα καινούρια αστέρια που διατρέχουν την πόλη μου.
Έτσι, δίχως άλλη αιτία, σήκωσα καθρέφτες μες στ' απόνερα και όλο το κύρος της κατοπινής ζωής μας αποκαλύφθηκε.
Στο περιθώριο των παραμυθιών δεσπόζει ένας κόσμος ανίκητος που προσμένει τα ποιήματα για να ερμηνευθεί. Είναι ο κόσμος ο πιο αληθινός. Στα μπαλκόνια, τα μουσεία, τα μέγαρα του δημοσίου, παντού, ανεμίζουν κουρέλια οι ζωές. Τις νύχτες τα μάτια μας πονούν απ' ένα κίτρινο φωσφορικό. Όσοι φθάνουν κρύβουν στο στόμα τους ένα μαργαριτάρι απ' τα νησιά.
Πλάι στα παραμύθια παραμονεύουν οι καθρέφτες για να σου δείξουν την όψη των πραγμάτων την πιο ανεμπόδιστη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Για τους ναυτίλους
Από μια θάλασσα κοντά στ' ακρωτήρι
Καθρέφτες I, II, III, IV, V, VI
Παραμύθια