ΤΕΚΙΛΑ ΦΡΑΠΕ

Παρουσίαση

Στην Πανδώρα, πόλη θρυλική και ίσως ανύπαρκτη, βρέχει ροδοπέταλα. Οι γυναίκες είναι όμορφες, οι γείτονες πρόθυμοι να τις εξυπηρετήσουν και οι κήποι των σπιτιών όλοι τους περιποιημένοι. Παρ' όλα αυτά τίποτα δεν είναι ήσυχο στον τόπο αυτό. Στην Πανδώρα, οι πόρνες χορεύουν ρούμπα με τους μπάτσους, τα υποβρύχια πλέουν στη στεριά, κυκλοφορούν έμποροι ονείρων και περιφέρεται ένας κλοσάρ που βλέπει οράματα. Ένα κομμένο χέρι πάει πέρα δώθε και ένα αλκοολικό σκυλί χαμογελάει... Μέσα σε μια ατμόσφαιρα υπερρεαλιστικού εφιάλτη γίνονται ουκ ολίγοι φόνοι. Ο επιθεωρητής Λυντς, ο κολλητός του ο Μπαρν και η Νίκι, η φετιχίστρια προφάιλερ, ερευνούν για τα εγκλήματα. Καθένας τους παλεύει με τη μοναξιά του και προσπαθεί να προσεγγίσει την ανομολόγητη αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτήν την εκατόμβη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Η Nadine Monfils είναι Βελγίδα συγγραφέας, σκηνοθέτης και παραγωγός, κι έχει γράψει έναν τεράστιο αριθμό αστυνομικών βιβλίων (ανάμεσά τους η σειρά με ήρωα τον αστυνόμο Λεόν που έχει ως χόμπι του το πλέξιμο). Υφολογικά, μοιάζει επηρεασμένη αφενός από τον Simenon (στις περιγραφές της επαρχιακής πόλης και των μπιστρό), αφετέρου από τη σχολή του Oulipo και τους σουρεαλιστές (ο αστυνόμος Λυντς πίνει τεκίλα φραπέ μαζί με τον κακάσχημο σκύλο του, η φετιχίστρια προφάιλερ ανακαλύπτει ένα κομμένο χέρι σκαλωμένο σ’ ένα δέντρο, το οποίο χέρι μία εμφανίζεται και μία εξαφανίζεται, ένας ηδονοβλεψίας κατασκευάζει ένα ψεύτικο υποβρύχιο στην αυλή του, ένας άστεγος μοιράζει κόκκινες καραμέλες, παντού συναντούμε αναφορές στο έργο του Magritte ? και δεν ξεκίνησα καν να περιγράφω την Αλίς, τη διασωθείσα σύζυγο). Παιχνιδιάρικο και διακειμενικό, απολαυστικό αστυνομικό που αποδεικνύει ότι το χιούμορ έχει τεκμηριωμένη θέση στο είδος». (Χίλντα Παπαδημητρίου, bookpress.gr - 19/10/2019)