100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Παρουσίαση

Τι να πρωτογράψει και τι να πρωτοπεί κανείς, πόσα δάκρυα να χύσει για τις χαμένες πατρίδες του Ελληνισμού. Τα παράλια της Μικράς Ασίας μαζί με τον Πόντο υπήρξαν κοιτίδες του Ελληνισμού από τον 9ο αιώνα π.Χ. και σχεδόν όλη η ενδοχώρα κατοικήθηκε από Έλληνες ήδη από τον 2ο αιώνα π.Χ. Μετά την πτώση του Βυζαντίου και την Άλωση της Πόλης όλες οι ελληνικές κοινότητες της Μικράς Ασίας και του Πόντου περιήλθαν στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. [...]
Γεγονότα που σήμαναν το τέλος του ελληνικού πολιτισμού της Μικράς Ασίας, ταυτίζονται με τον ορισμό της Γενοκτονίας ως έγκλημα, και αυτό γιατί υπήρξε συγκεκριμένο σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου, που αποτελούσε ξεχωριστή εθνική, φυλετική και θρησκευτική ομάδα. Το ίδιο ίσχυε και για τους αμιγώς ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας έχει αναγνωριστεί με ψηφίσματα της Βουλής των Ελλήνων. Επίσης, η Βουλή των Ελλήνων, με τα ψηφίσματα αυτά, τα οποία αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο ελληνικός λαός αποτιμά τα ιστορικά γεγονότα και αποδίδει φόρο τιμής στους νεκρούς του, καθιερώνει τη 19η Μαΐου και τη 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρες μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και της Μικράς Ασίας, αντίστοιχα.
Τον Δεκέμβριο του 2007 η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Επίσης, τα Κοινοβούλια της Σουηδίας (Μάρτιος 2010), της Αρμενίας (Μάρτιος 2015), της Ολλανδίας και της Αυστρίας (Απρίλιος 2015), της Βουλής της Ν. Αυστραλίας (2009) έχουν αναγνωρίσει την εν λόγω Γενοκτονία, όπως και τα νομοθετικά σώματα των Αμερικανικών Πολιτειών Νέας Υερσέης (2002), Νέας Υόρκης (2002), της Πενσυλβάνιας (2004), της Φλόριντα (2005), της Νότιας Καρολίνας, της Γεωργίας και της Μασαχουσέτης (2006) με σχετικές διακηρύξεις και ψηφίσματα. [...] (Απόσπασμα από την παρουσίαση της έκδοσης)