Σίγρι, ο τόπος των θεών (χαρτόδετη έκδοση)

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Είναι γνωστός ο συνεχής αγώνας του ανθρώπου για την κατάκτηση της «τελειότητας» ή όπως θα την όριζε ο Αριστοτέλης την «ευδαιμονία» ως «τὸ ἀκρότατον πάντων τῶν πρακτῶν ἀγαθῶν». Άραγε υφίσταται τελικά αυτή η «ευδαιμονία»; Μπορεί τελικά ο άνθρωπος να φτάσει ποτέ στην απόλυτη τελειότητα; Σε αυτό που λέμε προσωπική ολοκλήρωση; Σε αυτά τα ερωτήματα κατά την γνώμη μου έδωσε φως ο Στρατής μέσα από το αριστουργηματικό του μυθιστόρημα «Σίγρι ο τόπος των θεών». Ένα μυθιστόρημα που σε βάζει σε σκέψεις, σε κάνει να αναθεωρήσεις για τις απλές σου καθημερινές πράξεις αλλά και να αναλογιστείς την πραγματική ουσία της ύπαρξής σου. Ας σκεφτούμε λίγο πόσες στιγμές τις καθημερινότητάς μας τις αφήνουμε να κυλήσουν χωρίς να επιδιώξουμε κάτι πραγματικά δημιουργικό για τον εαυτό μας, κάτι που να μας κάνει να «καυλώνουμε», να μας κάνει να λέμε στην εσωτερική φωνούλα μας το βράδυ που πέφτουμε για ύπνο ότι σήμερα πέτυχα το «carpe diem» μου. Όπως λοιπόν, ο πολύ αγαπητός ήρωας της ιστορίας Πλάτων Γκουκώ έχτισε μέσα από το προσωπικό του ταξίδι στο Σίγρι της Λέσβου, με σταδιακά βήματα την «προσωπική του ολοκλήρωση», έτσι και ο καθένας από εμάς οφείλει να ανακαλύψει το δικό του «Σίγρι» και μέσα σε αυτό να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να «καυλώνει» και να πετύχει την «τελειότητα». Επομένως, διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα το οποίο είναι πλημμυρισμένο από απίστευτο χιούμορ και με έναν λόγο απλό και λιτό, κατάφερα να εντοπίσω έναν δικό μου ορισμό σχετικά με τους όρους «ευδαιμονία», «τελειότητα», «προσωπική ολοκλήρωση». Δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «καύλα» για ζωή, από εκείνες τις μικρές καθημερινές μας πράξεις που μας κάνουν να «καυλώνουμε» για την ζωή. Όταν επιτύχουμε την δική μας «καύλα» και καταφέρουμε να πούμε το πολύ απλό ότι σήμερα άδραξα την μέρα και πέρασα υπέροχα, ένιωσα γεμάτος, μόνο τότε προσεγγίζουμε την «τελειότητα». Θα το ονόμαζα και μυθιστόρημα αφύπνισης καθώς μας υπενθυμίζει ότι πρέπει η «καύλα» να γίνει όσο πιο γρήγορα μπορούμε πριν το ρολόι της αποκάλυψης σημάνει μεσάνυχτα.