ΑΡΗΣ

Παρουσίαση

Ένας ερευνητής στον Άρη επικοινωνεί με τη σύντροφό του στη Γη· τα μηνύματά τους είναι ύμνος στη ζωή και συνάμα βύθιση στη μοναξιά, καθώς εκείνος συντρίβεται από τη σιωπή και την ερημιά του πλανήτη, ενώ αυτή νιώθει να τον χάνει. Η δική του φωνή (του πεζογράφου Μιχάλη Μακρόπουλου) και η δική της (της ποιήτριας Ελένης Κοφτερού) συνομιλούν και αλληλοσυμπληρώνονται σ' ένα ξεχωριστό αφήγημα, ποιητικό και στοχαστικό.
"Στον Άρη ο χρόνος απλώνεται στο χώρο και πλέκεται στην υφή του κι ο χώρος κλείνει απολιθωμένο το χρόνο μέσα του. Ο έρημος πλανήτης είναι όλος μια στιγμή που απολιθώθηκε. Δε θα ξαφνιαζόμουν αν, βγαίνοντας από το θόλο για να συλλέξω δείγματα, αντίκριζα τον εαυτό μου μικρό στο βάθος, με τα γυμνά βουνά πίσω του. Ούτε ξαφνιάστηκα όταν, κάποια στιγμή που βγήκα, είδα πατημασιές να ξεκινούν έξω ακριβώς από το θόλο. Τις ακολούθησα σαν ν' ακολουθούσα τα βήματά μου. Σταματούσαν λίγο παρακάτω". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)