Χρυσόψαρο

Παρουσίαση

Το Χρυσόψαρο (1929) είναι ένα μυθιστόρημα για τις ποικίλες εκδοχές της ομοερωτικής επιθυμίας, για τη ρευστότητα των έμφυλων ταυτοτήτων, αλλά και για τις ηδονές και τη μνήμη του σώματος. Σταθμός στην ομοερωτική λογοτεχνία, όπως δείχνουν και οι σύγχρονες εκδόσεις του σε ευρωπαϊκές γλώσσες, μιλά με τόλμη και απροσποίητα για τους αποκλεισμούς και τη σεξεργασία, για τις βαθύτατες ταξικές διακρίσεις και την πατριαρχική οπτική που διαχέει παντού την υποκρισία της.
Το μεγάλο ταλέντο του Alec Scouffi έγκειται στη ζωντάνια με την οποία περιγράφει τον κόσμο του «Χρυσόψαρου». Μας καλεί να ακολουθήσουμε τους ήρωες στα νυχτερινά κέντρα της Μονμάρτρης και της Πιγκάλ, να αισθανθούμε την ατμόσφαιρα του πρόσκαιρου πανηγυριού, ν' ακούσουμε τον απόηχο της τζαζ, να νιώσουμε την έξαψη των σωμάτων, αλλά και να καταδυθούμε στο σκοτάδι και στη σιωπή, να τρέξουμε μαζί με τους φευγαλέους ίσκιους, να γίνουμε μάρτυρες του εσωτερικού διχασμού προσώπων έωλων και ξεριζωμένων, που δεν είναι μόνο θύτες ή μόνο θύματα, αλλά παραδέρνουν διαρκώς σε μια αμφιθυμική κρίση, κατατρύχονται από ανεκπλήρωτα πάθη, περιδινούνται στον κρατήρα των ηδονών, σε μια φρενήρη κίνηση χωρίς δυνατότητα εξόδου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«[Στο "Χρυσόψαρο"] η πόλη διαθλάται και μεταμορφώνεται πρωτεϊκά στα σώματα και τα σώματα μετασχηματίζονται σε όψεις της πόλης. [...] Το "Χρυσόψαρο" είναι με σημερινούς όρους και μια πολύτιμη queer γεωγραφία του Παρισιού κατά τον Μεσοπόλεμο, με έμφαση στη δεκαετία του '20.» (Από το Επίμετρο της έκδοσης)

«Η γραφή του Σκούφη χαρακτηρίζεται από ρεαλιστικές περιγραφές, μέσα στις οποίες εγκιβωτίζεται μια απρόσμενη ποιητικότητα, ενώ η λεπτή ειρωνεία συμβαδίζει με την τρυφερότητα και την κατανόηση. Ταυτόχρονα έκδηλη η αμφισημία της γραφής του, όπως επισημαίνεται και στο Επίμετρο, φαίνεται και από τον τίτλο, καθώς: «poiss’ ως ελλειπτικό poisson (ψάρι), αλλά και poise (αγαπητικός, μαστροπός»).
Θα λέγαμε πως πρόκειται, κάτω από αυτό το πρίσμα, για ένα μυθιστόρημα «απαιτητικό» στην ανάγνωση, και σκληρό, παρά τη φαινομενική του «ελαφράδα». Κυρίως για ένα μυθιστόρημα που προϋποθέτει, εισχωρώντας στον κόσμο του, την άρση κάθε φραγμού που εμποδίζει την πρόσληψη μιας ελεύθερης γραφής σε γλώσσα, σε ύφος και σε συγγραφική πρόθεση». [Διώνη Δημητριάδου, bookpress.gr, 01/04/2024]

Περιεχόμενα

- Χρυσόψαρο, δωμάτια μετ' επίπλων
Σημειώσεις του μεταφραστή
- Επίμετρο: Νίκος Σκοπλάκης και Δήμητρα Τζανάκη,
«Alec Scouffi: Έργα και ημέρες. Το ταξίδι της σάρκας μου»

Μετάφραση - σημειώσεις: Νίκος Σκοπλάκης
Διόρθωση τυπογραφικών δοκιμίων: Νίκος Αναστασόπουλος
Την έκδοση σχεδίασε και επιμελήθηκε η Γιώτα Κριτσέλη