ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Παρουσίαση

από διακριτικότητα

ήμασταν τόσο διακριτικοί
ο ένας με τον άλλο
που στο τέλος χωρίς να καταλάβουμε
γιατί και πότε
χαθήκαμε για πάντα

όμως, αλίμονο
μην στεναχωριέσαι
τα βράδια των αυτοκαταστροφών
που οι φίλοι μ' έγνοια
θα σε ρωτούν τι έχεις

θα μπορείς περήφανα
ν' απαντάς:

χαθήκαμε

μα όλα καλά
δεν ήταν από μίσος ή αλληλοκορεσμό
αλλά από διακριτικότητα
[Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Ι. εννέα σπαράγματα για την Άνοιξη
τόσο πολύ την καταστροφή συνηθίσαμε
ειδωλόθυτα
μακάρι να μ' ενδιέφεραν οι συζητήσεις σας
το πιο ωραίο ποίημα μου
στον ενεστώτα
κοίταξα τα μάτια σου και είδα μόνο ένα αδιέξοδο
από διακριτικότητα
έχει τελικά ένα ενδιαφέρον το να μένεις άδειος
μικροί επιμερισμοί
II. ενδορρήξεις
η ταυτότητα του Όιλερ
όταν νυχτώνει η μνήμη
η γνησιότητα της ήβης
τι κάνει η νύχτα πριν κοιμηθεί
τι συγκράτησα απ' το σχολείο (1)
τι συγκράτησα απ' το σχολείο (2)
Μαρίνα των τάφων
εύτοκη μνεία στον τελευταίο ρομαντικό
διερωτήματα πρόχειρα γραμμένα για ν' απασχολούμαι
όταν θα έχω πεθάνει
η δική μου Ελλάδα
συζητώντας μ' έναν παλαιότερο ποιητή που πλέον δεν γράφει
το ρολόι
τοκογλύφοι
μη μου λες σ' αγαπώ απ' το τηλέφωνο
III. μπαλάντες του Todestrieb
Μπαλάντα για τη Δήμητρα γραμμένη
ένα απόγεμα σαν κ' αυτό
Η μπαλάντα της αιώνιας βροχής
Μπαλάντα για την τελευταία μέρα του Αυγούστου
IV. αναφορά στον Γιάννη Παπαϊωάννοy
Μπαρμπαγιάννης