ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ

Παρουσίαση

"Ανεπηρέαστος ήθελα να 'μαι... Δήθεν μάγκα μου, απλώς φοβόμουν τον εαυτό μου... Δεν ήξερα και τι να πω - δεν είναι πράγματα που λέγονται εύκολα αυτά. Μην κοιτάς εσύ, εσύ καταλαβαίνεις διαφορετικά - κι εμένα και την κατάσταση... Αλλά που να την καταλάβω εγώ ο ανόητος, την γλώσσα σου ρε Καλάσνικοφ;
Αν καταλάβαινα όπως εσύ, ίσως να είχα προσπαθήσει περισσότερο τότε, ίσως και να είχα αποφασίσει να μείνω κάπου κοντά στη φυλή... Ίσως έτσι να ήταν όλα πολύ διαφορετικά ...
Ο γυπαετός τον κοιτούσε κουρνιασμένος στη φωλιά του -ένα μεγάλο βαρέλι κομμένο στη μέση, γεμισμένο με ξυλαράκια και φύκια- με βλέμμα μάλλον απορημένο και σίγουρα νυσταγμένο.
"Με βαρέθηκες φιλαράκο, το καταλαβαίνω, πόσα πια ν' ακούσεις κι εσύ; Στα παιδιά τι θα πω τώρα είναι το θέμα και δεν μπορείς να μου το λύσεις..." Το πουλί έβγαλε δυο σιγανά κρωξίματα κι ανοίγοντας λίγο την σπασμένη φτερούγα του σηκώθηκε και μ' έναν πήδο βγήκε από την φωλιά, τον πλησίασε και τον ράμφισε ελαφρά στο γόνατο. "Έχεις δίκιο... την αλήθεια πρέπει να πω - φυσικά τι άλλο...;; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)