ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ ΠΑΖΟΛΙΝΙ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΙΤΑΛΙΚΑ)

Παρουσίαση

ΑΝΔΡΑΣ
Εκείνη τη μέρα ξύπνησα ήδη κουρασμένος
ενώ τα όνειρα θάμπωναν απέναντι στην πραγματικότητα
άνοιγα τα μάτια προς την πόλη μου
ασαφές τέρας με φλόγες και θορύβους:
θα διέσχιζα πάλι την Κόλαση.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Επιμένει ο άνεμος πάνω στο σκληρό
δέρμα σου. Θυμάσαι εκείνο που δεν επιστρέφει.
Να ήμουν μια νέα γυναίκα,
να έδινα μορφή ήχου στο οστεώδες
πρόσωπό σου. Τώρα είμαι μόνο μητέρα.

Νομίζω ότι στον Παζολίνι θα άρεσε ο Τζοβάνι Πέλι. Θα του άρεσε, γιατί ο Τζοβάνι είναι πηγαίος, κάποιος που μιλάει χωρίς πολλές περιττολογίες, πάει κατευθείαν στο θέμα. Κάποιος που δεν περιαυτολογεί, μα μιλάει. Μιλάει γιατί κάτι τον πιέζει, μια ώθηση, μια ανάγκη. Ο λόγος του έρχεται από τα σπλάχνα και τα σπλάχνα αγγίζει. (Φλάβιο Σάντι, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)