Η ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ

Παρουσίαση

Το παρόν δοκίμιο αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης του μεγάλου ηθικού ζητήματος της εποχής μας: τη θανάτωση ζώων για να χρησιμοποιηθούν ως τροφή, ένδυση, ψυχαγωγία, επιστημονική έρευνα κ.ο.κ. Η αιχμή του παρόντος κειμένου εντοπίζεται στη φιλμική καταγραφή των βιαιοτήτων απέναντι στα ζώα, χωρίς όμως να αξιώνει να γίνει ένα δοκίμιο για τον κινηματογράφο. Μέσω των καταγεγραμμένων παραστάσεων και των εικόνων που αναδεικνύουν τα σχετικά ντοκιμαντέρ εισάγεται μια νέα διάσταση του ορατού, η οποία μας επιτρέπει να μετασχηματίσουμε διαδεδομένες ιδέες και στάσεις, όπως η αρνησανθρωπία και η μεταφραστική απροσδιοριστία του πόνου των ζώων. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται μια αναδιαμόρφωση της οπτικής μας κουλτούρας, με στόχο να ενταχθεί σε αυτή ο πόνος των ζώων ως αναπόσπαστο μέρος της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος (Τζάνις Ραφαηλίδου)
Η οπτικοποίηση του πόνου
1. La vache qui ne rite pas
2. Σας αρέσουν οι ταινίες τρόμου;
3. «Μα οι ζωές μας δεν είναι σημαντικότερες από αυτές των ζώων;»
4. Μια σύντομη ψηφιακή εκδρομή στη χώρα των τραυμάτων
5. Ειδιστές ή νευρωτικά εγωτικοί;
6. Εικόνα - Μνήμη - Σύβολο: Το Diskurs της κινηματογράφησης του πόνου
7. Η «δικτατορία των σκοπών»
8. Η άνοδος και η πτώση της βαρβαρότητας
Επίμετρο: Κώστας Αλεξίου