ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ

Παρουσίαση

Λέξεις κυλούν στις φλέβες μου αντί για αίμα.
Ώρες τρεχάμενες σπαρμένες θέλξεις.
Ίριδες ανθισμένες τα χείλη μου κι αν του τις χαρίσω.
Πόσο θα κρατήσει η δροσιά κι η θέρμη τους; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Κι ήρθε ο χειμώνας
Κι αν χαθεί ο ήλιος απ' τη γη
Μονάχα ένα φιλί
Πόθος άγρυπνος σφυρηλατεί
Λέξεις κυλούν στις φλέβες μου
Ποθώ στους κύκλους της ζωής
Πριν ν' ακούσω τη φωνή σου
Μα είναι όμορφα τα μαλλιά σου
Δες πώς ακροβατώ
Άσε τα σημάδια σου
Χίλιες μάσκες κι ένα πρόσωπο
Άφησε το σώμα της στον καθρέπτη των ματιών του
Κι εσύ που ξεγελάς τα όνειρα
Θα 'ρθω μες στων δωμάτων τη σιγή
Γιατί φοβάσαι;
Μα αν χρειαζόταν στου φεγγαριού την ατραπό
Τώρα που ο χρόνος άρχισε να τρέχει μες στα πόδια
Κι εμείς που δεν ξέραμε
Λες αν σταματήσουμε να αποχωριζόμαστε
Μα αν δεν είχαμε
Φεύγοντας, ξέχασα να σου πω
Κι έφυγα άνοιξη
Κι αν δεν ήσουν άνοιξη στα χείλη
Είν' της ντροπής το κάλεσμα
Κι όταν η νύχτα έρθει
Εδώ η νύχτα το θέρος δεν ζητά
Δυο λέξεις να σου πω
Ξέρω να γράφω το όνομά σου από την αρχή
Τούτος είν' της γραφής ο δρόμος μου
Τώρα που άρχισε η βροχή
Μια στάλα βροχής θα γράψω
Μες στη βροχή σε ζήτησα
Μες στο σώμα σου σιωπώ
Πνίγομαι στο διάφανο το σώμα σου
Σκέφτηκες ποτέ τι ένιωθα!
Σαν η αγάπη μου χαθεί
Στα χείλη σου ζωγράφισα
Ταξίδεψέ με, αγάπη μου
Στου φθινοπώρου το πρωτοβρόχι
Πηγή θα πω τον έρωτα
Το δώρο της αγάπης μου
Ξεγέλασαν το προφανές