ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΜΑΤΙΑ

Παρουσίαση

Στο πρώτο μέρος του νέου της βιβλίου, η Ασημίνα Ξηρογιάννη συνδιαλέγεται, ποιητικώ τω τρόπω, με θεατρικούς ήρωες και κείμενα, με τα οποία έχει ασχοληθεί κατά την πολύχρονη και ποικιλότροπη ενασχόλησή της με το θέατρο. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, καταθέτει το ανοίκειο βλέμμα της για τον κόσμο που μας περιβάλλει, μοιράζεται εμπειρίες με τους αναγνώστες, με διάθεση άλλοτε παιγνιώδη, άλλοτε σοβαρή, ενώ στο τρίτο και τελευταίο μέρος, σε μία μικρή ποιητική σύνθεση, επιχειρεί την αποτύπωση με λέξεις μιας εσωτερικής αντίληψης του σώματος, μιας ιδιάζουσας και βασανιστικής σωματικότητας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Μέρος πρώτο - Τα θεατρικά
Οιδίπους Τύραννος
Οιδίποδας - Όχι πια
Ορέστης Ι
Ορέστης II
Ορέστης III
Δηιάνειρα Ι
Δηιάνειρα II
Κασσάνδρα
Ήρωας του Μπέκετ
Μήδεια
Κοντέσσα Βαλέραινα
Βίοι Αγγέλων
Δίπτυχο
Ιόλη
Ελένη
Ι - VIII
Φάντασμα
Μέρος δεύτερο - Σημείο σύγκλισης
Επισκέπτης
Ξένο σώμα
Τρίπτυχο: Μποτέρο - Σαγκάλ - Μιρό
Μποτέρο
Σαγκάλ
Μιρό
Τι σημαίνει
Δεν συνάδει
Αύγουστος (τρίπτυχο)
Ι - III
Μάγια Ι
Μάγια II
Βραδύτητα
Άσε με να κουρνιάσω στον λαιμό σου
Σχεδίασμα
Σημείο σύγκλισης
Άνοιξη του 2020
Εγκλεισμός
Εξομολόγηση
Σημειολογία
Το ποίημα κι ο χρόνος
Εγώ και ο Σαγκάλ
Chat
Επίδραση
Το τέλος της ευτυχίας
Πού πάει ο έρωτας όταν φεύγει;
Ποίημα κολάζ
Ποίημα κολάζ II
Πριν τη γραφή
Η μαμά μου λείπει
Δεν ξέρω τον τρόπο
Είναι αργά
Μαγδαληνή
Μυροφόρες
Μια απέραντη ματιά
Είπαν πως ειν' ο διάβολος
Γυναίκα μέδουσα
Έξαψη
Άτιτλο
Φθινοπωρινή ιστορία
Σολωμού μονόλογος
Καββαδίας
Έφηβος
Το λιοντάρι
Άγγελος ή Ηρώ
Συνομιλώντας με τον Ελύτη
Αρσενική μούσα
Όχι εσύ
Στα ηλιοτρόπια
Σώμα Ι
Σώμα II
Σε κλέβει η μέρα
Το γράμμα
Τοπίο πολέμου
Μνημόσυνο
Φύλλα το φθινόπωρο
Αίγινα II
Μέρος τρίτο - Η κοιλιά (δραματικός μονόλογος)
Ζωή μου
Όσες φορές
Η θάλασσα
Παλιώνουν και τα αισθήματα
Μνήμες φορώ
Ξέρεις τι είσαι;
Το κάτω κείμενό σου
Αν κατάπια το χάος
Όσο μεγαλώνεις
Ένα μπαλόνι
Κλειστό δωμάτιο
Θάλασσα
Χολή
Κύστες κελύφη
Συναγερμός
Υπήρχε πάντα
Είσαι γη
Ενυδρείο
Κόμπου μαύρα στίγματα
Κοιμούνται άντρες
Είναι όλη ραμμένη
Στο κάτω στόμα
Το ξημέρωμα
Αν είχα ποτέ
Κοιλία, Οφηλία