Η ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ

Παρουσίαση

Ξέρω ότι οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς που αποπειράθηκαν να γράψουν θέατρο απέτυχαν. Τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα ήταν ένα μέτριο κατασκεύασμα με πολύ καλές προθέσεις. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή ο επαγγελματίας συγγραφέας ασχολείται πιο εγκεφαλικά με την εξέλιξη ενός χαρακτήρα, ενώ ο ηθοποιός γνοιάζεται μέσα στην ερμηνεία του πιο πολύ για την ομαλή πορεία αυτού που ονομάζει "αίσθημα" και αναζητά πιο βατούς δρόμους για την ολοκλήρωσή του, καταλήγοντας έτσι σε ατέλειωτες φλυαρίες ή εκλογικευμένες επεξηγήσεις. Ίσως πάλι αυτή η ίδια η γνώση της εσωτερικής λειτουργίας της δουλειάς του να τον κάνει να γίνεται περισσότερο απλοϊκός ή και αφελής, στην προσπάθειά του να δείξει στον άλλον πώς χτίζει έναν χαρακτήρα. Σίγουρα είναι πολύ διαφορετικότερες οι διεργασίες που γίνονται στον ηθοποιό απ' ότι στον συγγραφέα και πιστεύω ιδιαίτερα πολύπλοκες. Ή, για να είμαι πιο σωστός -ψάχνω, δεν γνωρίζω τις αιτίες- είναι άλλοι οι στόχοι, και ως εκ τούτου και ο τρόπος, που πλησιάζονται από τον συγγραφέα και άλλοι από τον θεατρίνο. Πάντοτε το παράπονο των ηθοποιών από τους περισσότερους συγγραφείς είναι ότι μας ταλαιπωρούν με ανολοκλήρωτες καταστάσεις και δυσκολευόμαστε να πλησιάσουμε έναν χαρακτήρα, βρίσκοντας τον ατελή. Ίσως γι' αυτό τον λόγο ο ηθοποιός-συγγραφέας, στην προσπάθειά του να απαλλάξει τους ήρωές του από κάτι τέτοιο, να γίνεται πολυλογάς, φλύαρος και επεξηγηματικός. Ό,τι και να είναι και όσο μέτρια κι αν αποδεικνύονται τα θεατρικά έργα τα γραμμένα από ηθοποιούς, σημασία έχει ότι αυτοί συνεχίζουν να γράφουν και σε πολλές περιπτώσεις καταφέρανε σπουδαία αποτελέσματα. Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα δεν έχουμε σχολές θεατρικών συγγραφέων, όπως δεν έχουμε σχολές σκηνοθετών (γενικώς δεν έχουμε σχολές...) κι έτσι ο καθένας μας, στην προσπάθειά του να εκφράσει κάτι, είναι απελπιστικά αυτοδίδακτος, όπως έλεγε ο Σεφέρης. Γιατί όπως κι αν έχουν τα πράγματα, είτε γράφονται καλά έργα, είτε όχι, είτε οι συγγραφείς είναι συγγραφείς, είτε είναι ηθοποιοί, όλοι οδηγούνται από κάποια εσωτερική ανάγκη. Και αυτό δεν μπορείς να το απαγορεύσεις σε κανέναν.
Είναι η πέμπτη συγγραφική μου απόπειρα. Τα περισσότερα από αυτά που έγραψα, μετά από κάποιο διάστημα δεν μου αρέσουν, όπως συμβαίνει πάντοτε. Δεν τα απαρνιέμαι, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μου. Πάντοτε, όποτε κατέφυγα στη συγγραφή ενός θεατρικού έργου, ένας σοβαρός λόγος ήταν ότι δεν είχαμε έργο για την επόμενη χρονιά. Έτσι όλες μου οι θεατρικές απόπειρες έχουν παρουσιαστεί στη σκηνή, άρα έχω ήδη εκτεθεί δημοσίως. Μαζί με την έκδοση της "Αντριάνας", που γράφτηκε το καλοκαίρι του 2012, συμπεριλαμβάνω σ' αυτό βιβλιαράκι και μερικές παλιές αμαρτίες. Αφορούν κάποια μικρά στιγμιότυπα από το "89,90 fm stereo" και το "Τελεία gr". Άλλα αρέσανε, άλλα όχι... (ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, από την έκδοση)