ΤΑ ΣΑ ΕΚ ΤΩΝ ΣΩΝ

Παρουσίαση

Στη γενέθλια πόλη, όπου κυριαρχεί το εκνευριστικό ψιλόβροχο κι όλα διαβρώνονται ύπουλα από την υγρασία, πέρασα τη ζωή μου αδιάβροχος. Δεν πήρα τίποτα στα σοβαρά, πλην του θανάτου. Εξ αποστάσεως παρατηρούσα τις μελαγχολικές και νυσταγμένες σκιές να ακροβατούν. Όταν έκανα κέφι, κυλιόμουν κι εγώ στο βούρκο, αλλά καμιά άλλη λάσπη δεν έπιανε πάνω μου. Καλύτερος σύμμαχος των διαφυγών μου, η πηχτή ομίχλη.
Ξεχυνόμουν από μικρός προς το άγνωστο κέντρο με τα μπλε λεωφορεία της γραμμής, τότε που είχαν εισπράκτορα κι οι επιβάτες κάπνιζαν ελεύθερα, ενώ απ' τα ανοιχτά παράθυρα τα μυαλά μου έπαιρναν ζωογόνο αέρα.
Έθετα πεισματικά ως προτεραιότητα την προβολή των ερωτικών μου προτιμήσεων και πολεμούσα με τις συνέπειες, ειδάλλως κινδύνευα να βουλιάξω στη χαύνωση. Τουλάχιστον με συγκράτησε ένας ζωτικός λόγος, που μου υπενθύμιζε να μην παραιτηθώ.
Προσηλωμένος στην εξουσιαστική δύναμη του σεξ προσέθετα εφήμερες ψηφίδες σαν έπαθλα ύπαρξης. Ευσυγκίνητος στην αθωότητα. Και ελεεινός σατράπης από ανασφάλεια.
Δεν έμαθα, ούτε και θέλησα να κάνω μάταιους απολογισμούς. Όπως ένας άνεμος μας έφερε, κάποιος αντίστροφος μας παρασέρνει στην αφάνεια. Αυτό ήταν, θα είναι και έτσι θα παραμένει. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)