12 ΠΟΙΗΜΑΤΑ / 12 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Παρουσίαση

Φωτογραφία και ποίηση είναι αμφότερες τέχνες του ελάχιστου. Γνωρίζουν να συνοψίζουν καίρια, ενίοτε ωμά. Στη μικρή αυτή έκδοση συμπλέκονται τιμώντας τον Μανόλη Αναγνωστάκη, εμβληματικό μεταπολεμικό ποιητή που αρμένιζε άφοβα κόντρα στον καιρό. Οι στίχοι του συναντούν έργα σύγχρονων φωτογράφων όπως ο Κωστής Αντωνιάδης, ο Άρις Γεωργίου, ο Γιώργος Δεπόλλας, ο Ηλίας Μπουργιώτης, ο Αβραάμ Παυλίδης, ο Σίμος Σαλτιέλ, ο Στέργιος Τσιούμας, ο πιο ιστορικός Κώστας Μπαλάφας. Η συνάντηση δεν είναι τυχαία. Μέσα από την ανθολόγηση η φωτογραφία προβάλλει τακτικά ως αυστηρή διαπραγμάτευση του υλικού χώρου και χειρουργική τομή της ροής του χρόνου: εναργής σε ό,τι φαίνεται υπαινικτική σε ό,τι απουσιάζει. Εκεί τέμνει το μονοπάτι του Αναγνωστάκη, που μετεωριζόταν ανάμεσα στο ορατό και το μη ορατό, στο ανοιχτά πολιτικό και το αόριστα προσωπικό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος" («Ποιητική», από τη συλλογή Ο στόχος, 1970)

Περιεχόμενα

Λέξεις, πρόκες, φωτογραφίες
Οι Νικημένοι
Επιτάφιον
Άνθρωποι
Εκεί...
Αντί να φωνασκώ...
Οι σωσίες
Η απόφαση
Τώρα είναι απλός θεατής...
Ποιητική
Θεσσαλονίκη, μέρες του 1696 μ.Χ.
Απολογία νομοταγούς
Προσχέδιο δοκιμίου πολιτικής αγωγής